Dawno nie jechałem wałem Wisły . No to sobie pojechałem. Od Siekierek do Ciszycy. Niestety polna droga na wale za piaskarnią ledwo przejezdna dla kół 28x700. Ale mi się nie śpieszyło.

Wake Park w Mirkowie. © teich

Ciąg dalszy podróży zapoczątkowanej w tym wpisie Płynie Wisła płynie po polskiej krainie - etap pierwszy | teich.bikestats.pl
Generalnie etap udany tylko w połowie tzn do momentu kiedy burza i długotrwały deszcz nie zmusiły mnie do odwrotu koleją.
Zacząłem w Skoczowie, czyli tam gdzie ukończyłem pierwszy etap.

Wisła w Skoczowie. Tu zakończyłem pierwszy etap, tu zaczynam drugi. © teich
Dalsze kilometry w stronę Drogomyśla prowadziły fajną asfaltową ścieżką po prawym wale Wisły. By w którymś momencie poprowadzić  do środka tej miejscowości. Jazda wałami była o tyle przyjemna ,że ptaki nadawały na całego niczym w "Ptasim radiu". A że ryby , co wiadomo, głosu nie mają, więc trudno było stwierdzić ,czy one w tej Wiśle są czy ich tam nie ma. Po drodze spotkałem co najmniej kilkanaście osób przemieszczających się również po Wiślanej Trasie Rowerowej.

Droga po prawym wale Wisły . Na drzewach oznakowanie wskazujące, że służy zimą za trasę narciarstwa biegowego. © teich
Brak kontaktu z samochodami daje kolosalny komfort nawet najmniejszym dzieciom. W którymś momencie nawet wymijałem grupę dzieci, która uzbrojona w ręczniku chyba wybierała się na jakieś kąpielisko wiślane, a może nawet do samego Skoczowa. Mnie jednak dużo bardzie martwiły szybko gęstniejące chmury i pojawiające się pomruki burzowe.

Wisła widziana z mostu w miejscowości Strumień nie ma widocznego nurtu. Cofka Zbiornika Goczałkowickiego jest widoczna już tutaj. © teich
Całą nadzieję ( jak się potem okazało płonną) upatrywałem jednak w tym ,że masyw Czantorii i Baraniej góry nie przepuszczą zmiany pogody nadciągającej od Czech i Słowacji.
Nie śpieszyłem się jednak zbyt energicznie, na siłę połykając kilometry tylko od czasu do czasu zatrzymywałem się by zrobić jakąś fotkę. 
Pod kościołem w Zabłociu wdałem się nawet w kilkuminutową konwersację z innym z kolegów rowerzystów, który podążał w kierunku Bielska Białej. Jak słusznie zauważył rokowania pogodowe są mocno niepewne i lepiej ruszyć w dalszą drogę .
Ja miałem dosłownie może z 1,5 km do pierwszej zaplanowanej krajoznawczo miejscowości - Strumienia., które ma jeden z najstarszych na Śląsku ratuszy

Strumień - podobno najstarszy oryginalny ratusz na Śląsku © teich
Na zdjęciu nie jest widoczna kolejna po lewej kamienica, gdzie mieści się Informacja turystyczna. Pani Nina okazała się być wyjątkowo miłą osobą. Niniejszym pozdrawiam

Rynek w Strumieniu © teich
Niebo w kierunku jazdy było ciągle jasne, za plecami niestety pojawiał się gęstniejący walec chmur. Kolejne zdjęcie z kościołem pw Jakuba Starszego w Wiśle Małej musiałem już rozjaśniać, bo mój samsung galaxy S3 mini nie radził sobie już ze światłem.

Jeden z obowiązkowych obiektów na trasie wiślanej - drewniany kościół w Małej Wiśle. © teich
Na północnej ścianie kościoła zawieszony jest automat sprzedający pocztówki. Ciekawostka, skorzystałem, szczególnie ,że koszt tej, która mi przypadła do gustu to zaledwie 50 groszy.
A potem dalej w drogę już na Goczałkowice.

Za polami słabo widoczne wody zbiornika Goczałkowice © teich
Po minięciu kilku napraw jezdni oraz remontu ( budowa kilku kilometrowej ścieżki rowerowej) w miejscowości Łąka zatrzymałem się na pierwsze śniadanie, ktore jadłem w bardzo szybkim tempie, gdyż chmury coraz bardziej straszyły zmianą pogody. Po tym krótkim posiłku dalsza droga już była również szybka do zapory w Goczałkowicach.

A tu fotka z tamy na Wiśle w Goczałkowicach - widoczny nadchodzący szkwał załamał pogodę za ok 10 minut. © teich
Dojazd do zapory bardzo dobrze oznaczony, można również przejechać się po całej koronie tej budowli, ale ja byłem mocno wystraszony pogodą .Niestety za niecały kwadrans rozpadał się deszcz, który spowodował, że planowany odcinek do Oświęcimia musiałem zakończyć na peronie w Goczałkowicach. Misterny plan poszedł się bujać. Ale z naturą panie nie wygrasz, trzeba się do niej pokornie dostosować.

Rundka w upalny wieczór po okolicznych miejscowościach. Niezwyczajnym do jazdy po wzniesieniach i odcinek z Łazisk Średnich do Łazisk Górnych dał mojemu sercu mocno się zmęczyć.

Odpryski związane z projektem budowy CPK są widoczne nawet na południu Śląska. Zaskoczyło mnie to. © teich

Elektrownia w Łaziskach Górnych i stara hałda © teich

Ratusz w Łaziskach Górnych © teich

Za polami Tychy © teich

Kobiór - centrum miejscowości © teich

Urząd gminy w Kobiórze © teich

Tę elegantną betonówkę pozbawioną do dziś wad i uszczerbień zbudowano za Hitlera. Potrafiono? Potrafiono! © teich

Tym razem kolekcja warszawskich zbiorników wodnych powiększyła się o stawy Kellera.

Stawy Kellera to zadbany kawałek wody i otoczenia parkowego. © teich
Nie widać tego na zdjęciu, ale nadbrzeżne ławeczki były okupowane przez wypoczywających warszawiaków. A za plecami miałem plac zabaw dla dzieci. Głośniejsze niż najgłośniejsze ptaki, taki to młody żywioł.

Fontanna wystrzeliwująca w niebo wodę na stawach Kellera © teich
Gdy tak przemierzałem alejki parku rzuciło mi się w oczy kolejne drzewo z mało popularnych, a tym samym i nie znanych . Tym razem już wiedziałem co to jest.

Dzięki podpowiedzi kolegi Surfa tym razem nie miałem już wątpliwości co to za rachityczne drzewko. © teich

Liście i ciągle niedojrzałe owoce wskazują ,że to kolejne odkryty przeze mnie jarząb szwedzki © teich

Tym razem okrężnie do domu przez bliską Mokotowi Ochotę. Czyli w kolejności Staw Rakowski, Staw Zbarski , fosa fortu Zbarż i staw Trombity.

Staw Rakowiecki w osiedlowym parku przy Pawińskiego © teich

Staw Zbarski tuż przy węźle S79 / Sasank/Marynarska © teich

Fosa fortu Zbarż jest przynajmniej 2 razy większa niż nieodległy staw Zbarski © teich
Odkryte przed kilkoma tygodniami przebicie nad POW  w ciągu ulicy Kujawiaka tak mi przypadło do gustu ,że nie jechałem ani arcydziurawą Kinetyczną ani nie wracałem do Puławskiej tylko ciąłem Hołubcową do Jeziorki a potem Trombity, Pozytywki do granicy Warszawy. Na odcinku od Poleczki do granic Warszawy ani jednych świateł.
Na Trombity jeszcze znalazł się sam taki oto prywatny staw

Prywatny staw przy Trombity © teich

Po poniedziałkowych burzach , po wtorkowych przelotnych zlewach przyszła środa i rower, który stał w pracy mógł posłużyć do powrotu w pogodne, ale nie upalne popołudnie. Zrobiłem sobie mały remanent jezior i stawów warszawskich by sprawdzić jak wiele jeszcze przede mną. Powrót więc posłużył do odwiedzin kolejnych zbiorników Warszawy. Póki co jeszcze ciągle poznaję te lewobrzeżne, ale powoli dojrzewam by zapuścić się na praski brzeg Wisły.
Na dzień dzisiejszy do kolekcji zostały dołączone: Jezioro Sieleckie, Staw Promenada, Staw Warszawianka, Staw Krosno, Jezioro Zgorzała,  Staw Pozytywka i Jezioro Wąsal, których fotki dopinam poniżej

Jezioro Siel;eckie znajduje się na tyłach słynnego już w całej Warszawie a może nawet Polsce porosyjskiego budynku przy Sobieskiego 100. Zdewastowane okna świadczą o prymitywach, którzy stamtąd odchodzili. © teich

Parko Promenada i fontanna pośrodku stawu o tej samej nazwie © teich

Staw Warszawianka ciągle jeszcze dzika przyroda, choć na wschodnim brze3gu budowany jest kolejny blok. Betonować, betonować i jeszcze raz betonować Warszawę. © teich

Staw krosno- jedyny widok to ten od przepustu pod ulicą Gowota. © teich

Jezioro Zgorzała, brzegi zagospodarowane, ale toń wody mocno zarośnięta szuwarami. © teich

Staw Pozytywka swą orginalną nazwę ma od ulicy , która jest do niego przyległa. A może było na odwrót? © teich

Jezioro Wąsal - miły zakątek dla miłośników przyrody i lotnictwa jednocześnie © teich

Pokręciłem się po lesie, tak by być osłoniętym od upalnego wiatru i od czasu do czasu popedałować w cieniu. Po podjechaniu do Warsaw Polo Club okazało się ,że jest jakiś dzień otwarty więc wjechałem do środka, ale po mniej więcej 15 minutach ewakuowałem się. Niektórzy panowie mieli koszulki w cenie całej mojej garderoby w domu. Że o zaparkowanych limuzynach nawet nie wspomnę.

Warsaw Polo Club - plac gry (boisko?) © teich

Warsaw Polo Club - "trybuna" nawet jeśli nie honorowa to na pewno wygodna. © teich

Warsaw Polo Club © teich

Warsaw Polo Club - zabawy dzieciaczków na zieleńcu © teich

Warsaw Polo Club - zbiór podków © teich

Warsaw Polo Club © teich

Warsaw Polo Club © teich

Warsaw Polo Club © teich

Krótki przejazd aby przewietrzyć głowę na rowerze.

Z identyfikacją tego drzewa mam duży kłopot. Może ktoś coś? © teich

Śpieszyłem się na świątecznego grilla, ale na tyle starczyło czasu by zajechać jeszcze nad Staw Zawadowski przy Sytej.

Staw Zawadowski to reliktowe starorzecze Wisły © teich

Staw Zawadowski widziany z nadbrzeżnej ławeczki . © teich

Do kultowej (podobno) lodziarni w Zalesiu Górnym. Lody mnie rozczarowały- jedynie gałka o smaku rozchodnika do przyjęcia, pozostałe nie moje przyzwyczajenie.

Droga przez las do Zalesia Górnego © teich