Tylko w jedną stronę, w drugą nawet nie próbowałem . Trzy komunikaty o zagrożeniu burzowym na komórkę i ciemne chmury wieszczące nadchodzącą ulewę powstrzymały mnie od harcerskiego podejścia do powrotu w spodziewanych mokrych warunkach. Potem okazało się, że znaczna cześć Warszawy została złojona intensywną ulewą, której niewielkie odpryski było dane mi poznać w Konstancinie.
Najsłabszy przebiegiem czerwiec w historii, pomijając 2015 kiedy miałem rękę w gipsie.

Po trzech dniach plażowania miałem już serdecznie dość piasku i słońca (tego drugiego dość miała moja skóra) i postanowiłem w porannych godzinach przejechać się do granicy z Rosją. Z panią w wypożyczalni umówiliśmy się początkowo na 6 rano, ale potem uprosiła by być ludzkim i przesunąć na 7. Ludzki byłem i się zgodziłem. I faktycznie za pięć 7 rano rower czekał i pani z wypożyczalni również. Temperatura super, wychodząc z kwatery widziałem ,że są 23 stopnie i bezchmurne niebo. Po krótkich formalnościach ruszyłem ku Piaskom ale nie asfaltem tylko międzynarodową drogą rowerową R10. Świetnie przygotowana szutrówka, która pokonać można również na szosówce. Znakomita na wypad z dziećmi bo znikąd zagrożenia a magia lasu, i kolejnych naturalnych wejść na plażę podnoszą radość z pokonywanych kilometrów. Rosnący bór sosonowy, który po wycinkach uzyskuje znaczną domieszkę buka daje miły cień a pewnie i w deszczu przyjmuje na siebie część wody.. I tak się pokonuje kolejne kilometry i kolejne zejścia do plaży o malejącej numeracji aż dociera się do szlabanu końcowego ,dalej jest już pas graniczny  z instalacjami wojskowymi ,w lewo zejście na plażę nr 1- o tej porze całkiem puste nie licząc mnie  i pogranicznika z lornetą, drugi siedział w samochodzie pilnując by turyści nie przekraczali szlabanu.
Cóż jestem oczarowany zastanymi widokami. Ale nie wrócę, Krynicę Morską  mam odfajkowaną i nie znalazłem nic, co by mnie miało skłonić do powrotu tutaj. Chyba że na żagle na Zalew Wiślany, ale do tego wystarczą porty południowej strony Zalewu.
Niech przemówią zdjęcia.

Po wyrwaniu się z turystycznej zabudowy Krynicy ruszam na leśny odcinek międzynarodowego szlaku rowerowego R10 © teich

© teich

Wejście na plażę nr 13, dalej z buta. © teich

Z każdym metrem zdobywanej wydmy ujawnia się błękit wód Zatoki Gdańskiej © teich

Plaża- rzut oka w kierunku Krynicy Morskiej © teich

To samo w kierunku Piasków. Liczne ślady na piasku pokazują,że plaża nie jest bezludna. © teich

Tu kończy się cywilizacja , do granicy tylko kilka kilometrów © teich

Dalej nie da rady , szlaban w poprzek drogi, wygrodzenie siatką lasu i skryty w oddali samochód pograniczników pilnują turystów. © teich

Wejście nr 1 na części wybrzeża administrowanej z Gdyni, na drugim planie wszędołaz pograniczników. © teich

Widok rozległych wód zatoki- początek Polski na mierzei © teich

Po lewej liczne ślady na piasku, po prawej stronie siatki dziewiczy piasek plaży © teich

Siatka rozgradzająca wchodzi kilkanaście metrów w wodę zatoki © teich

Co tam u Rosjan? Pustki? © teich

Kolejne marzenie krajoznawcze zostało spełnione, wracam na szlak powrotny © teich

Uroczo, piękny jasny bór bażynowy porastający szare wydmy © teich

Ciekawym czy aż do Ustki R10 jest tak dobrze zagospodarowany? © teich

Wywłoka przystani rybackiej w Piaskach, właśnie trwa wyładunek ryby. © teich

Gdy miałem już wychodzić z pracy to się mocno rozpadało. Po około 20 minutach deszcz zastopował więc ruszyłem do domu, nie ujechałem 2 kilometrów jak trzeba było szukać ukrycia na przystanku tym razem opad nie był dłuższy niż 5 minut. Potem do samego domu już bez wody z nieba ale buty zmoczone i rower zapiaszczony od wody, która była na jezdni..Po jakimś kwadransie od dojechania do domu znów zaczęło padać. Mokry był ten piątek. Ale deszcz ma swoje zalety- krzaki pomidorów rosną w oczach.

Dni większej tarczy w przedniej korbie policzone. Miała być wymieniona ponad 3 tysiące kilometrów temu.

Będzie dom z widokiem... © teich

A od podwórza piękny grab © teich

Miałem sobie wziąć dzień urlopu na popedałowanie po Łódzkim ale tyle obowiązków, że trzeba zarabiać po stratach z kwietnia i maja. Po pracy pojechałem zaliczyć najmniejsza gminę w Polsce - Piastów. Nigdy tam nie byłem z rowerem. Ale nie pojechałem najkrótszą drogą tylko przez Ochotę, której prawie wogóle nie znam. Chciałem na Ochocie sprawdzić co zostało z Fortu Korotyńskiego. Oczywiście nie znając tamtejszych uliczek trochę pobłądziłem trafiając między innymi na ulice Baleya, Okińskiego,  Sąchącką czy o dziwo Racławicką.

Tereny zielone dawnego frotu Korotyńskiego (Fortu Rakowiec) © teich
Sporo roznegliżowanych pań w strojach kąpielowych zażywało sesji na słońcu, trudno było znaleźć plener by nie były w kadrze.

Fort korotyńskiego został zagospodarowany jako teren parkowy, szkoda,że w imię nowej religii ekologicznej trawy nie są koszone. © teich
W terenie widoczne są jeszcze obwałowania ziemne oraz chyba kilka piwnic w wałach. Poza tym lipy, pachnące lipy.
Późniejsza droga w kierunku Dworca Zachodniego też mi średnio wyszła. Niby Dickensa to kierunek właściwy ale odnalazłem się na Śmigłowcowej. Cofnąłem się zatem Alejami Jerozolimskimi do tunelów pod torami by pojechać potem ulicą Gniewkowską i Potrzebną przez tereny kolejowe Odolan i Szczęśliwic.

A to już tereny kolejowe na Odloanach- zakład taboru PKP Cargo © teich

Przystanek kolejowy i pętla autobusowa Lokomotywownia Warszawa Odolany © teich
O tym niewielkim przystanku kolejowym dowiedziałem się przez przypadek gdy jeden z pociągów, którym podróżowałem do Bydgoszczy pojechał właśnie widocznym torem. A po latach sam tam dotarłem rowerem.

Warszawa Szczęśliwice - zakład taboru Szybkich Kolei Miejskich - brama pojazdowa © teich
Przebicie się przez przejście przez torowiska z Gniewkowskiej na Potrzebną nie było dobrym pomysłem. Ta pierwsza to piękny gładki asfalt , ta druga to nadgryziona zębem czasu i kołami ciężarówek trylinka.
Chciałem zobaczyć jeszcze fort Odolany ale jak skonfrontowałem ewentualne przeciskanie się z rowerem przez gąszcz krzaków, to odpuściłem. Wróce, gdy spadną liście a i wtedy z maczetą.
A potem przez Włochy i Ursus do Piastowa.

A za tymi torami jest już Piastów © teich

Kościół parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Piastowie © teich
Miałem zahaczyć jeszcze o kościół w Żbikowie, ale tyle czasu zmarnotrawiłem na Ochocie ,że musiałem kierować się ku domowi.. Jednym słowem dzień w klimatach kwitnących lip ( ależ upojnie pachną) na osiedlach Rakowca oraz atmosfery kolei na granicy Woli i Włoch.

Pojechałem sprawdzić kwitnienie tulipanowca w rezerwacie Skarpa Jeziorki. Poprzednio byłem zbyt wcześnie , teraz zdążyłem przed przekwitnięciem, niestety ze względu na późną porę było kilka minut przed 21 aparat w telefonie nie radził sobie z robieniem fotek.

Późni już było i na zdjęciu wielokrotnie rozjaśnianym nie widac kwiatów tulipanowca © teich
Na tej gałęzi było kilkanaście kwiatów, zupełnie zginęły na zdjęciu wśród zieleni liści

Przygotowania do zbioru kwiatostanów bzu czarnego. Na syrop i na nalewkę.