Uwagi z poprzedniego wpisu o stanie technicznym oferowanych rowerów podtrzymane. Dzisiejszy egzemplarz nie miał możliwości wrzucenia najszybszego biegu, a przednie koło bujało się niebezpiecznie w widełkach. Ręce opadają jak wypożyczający niszczą  użyczony im sprzęt. Kiedyś był taka zagadka, który samochód jest najszybszy na wstecznym biegu. Prawidłowa odpowiedź  to samochód służbowy.  Dla veturilo można wymyśleć ad hoc zagadkę jaki rower jest w stanie podjechać pod wysoki krawężnik bez podrywania go. Prawidłowa odpowiedź- rower veturilo.
Wszystkie uwagi o stanie zgłaszam na bieżąco mailem do Nextbika. Jaki jest efekt nie wiem- nie trafiam na ten sam rower po raz wtóry.

Motylek grzeje się na płycie. © teich

W zasadzie tylko jedno zdanie- rowery miejskie są straszenie zdezelowane. Całkowity brak dbałości ze strony wypożyczających. Dziś trafił mi się rower z uszkodzonym hamulcem przednim , połamanymi uchwytami do zaczepiania ekspanderów przy bagażniku  Zależało mi na pośpiechu więc pojechałem na takim jaki był, ale brak przedniego hamulca to dla mnie zauważalny kłopot.

Warszawa zubożała w przeciągu ostatniego dwudziestolecia o liczne pomnikowe lokomotywy. Zniknęła  lokomotywa z EC Siekierki, zniknęły lokomotywy sprzed dawnego technikum kolejowego. Plenerowo w chwili obecnej ( pomijając stację Muzeum) eksponowane są chyba (?) tylko dwa eksponaty - obydwa po stronie praskiej- jeden to SN 81 przed siedzibą centrali Przewozów Regionalnych a drugi to elektryczna lokomotywa E401. Czyli w stolicy jest tyle lokomotyw w plenerze ile np w Sochaczewie czy Żyrardowie z całym szacunkiem dla obydwu miejscowości.
Od co najmniej pięciu lat miałem się wybrać do lokomotywowni KM na Olszynce, gdzie ta lokomotywa jest wystawiona. Miałem nawet mieć dzięki pani rzecznik prasowej przydzielonego pracownika by pomógł przy sporządzaniu dokumentacji modelarskiej. Niestety  życie pokrzyżowało wtedy plany, a potem nie chciałem już zawracać głowy.
 Tym razem wiedząc gdzie szukać ( wikimapia) jechałem jak po swoje, mając w razie czego alibi ,że ja do hotelu Relax. Nie było potrzeby ściemniania. Nikt się mną nie interesował, choć sam teren ze względu na liczne manewry jednostek jest dość niebezpieczny. Choć dla miłośników taboru jest to miejsce konieczne do odwiedzenia. A sama lokomotywa? Jak  na ponad stulatkę wygląda ciągle okazale.

SN81-001 sprzed centrali przewozów regionalnych- wczesnomarcowe klimaty © teich

E-401 sprzed lokomotywowni KM na Olszynce Grochowskiej - późnosierpniowe klimaty © teich

Na piątek od dawna zapowiadali załamanie pogody. Letnie suche powietrze miało zostać zastąpione wilgotnym polarna- morskim. Oczywiście na pograniczu miał występować bardzo aktywny front burzowy. I wystąpił . Że nie będzie łatwo wiedziałem jadąc przez Piaseczno. Z każdą chwilą robiło się ciemniej. Zamiast jechać przez Zalesie Dolne główną ulica pojechałem bocznymi, ale jak wyjechałem na powrót na główną koło Polaqua'y i omijałem niczym motocyklista samym środkiem sznur samochodów poczułem pierwsze uderzenia wiatru a od strony Grójca niebo efektownie podświetlały kolejne pioruny. Przy pierwszych kroplach zjechałem pod wiatę, ale postanowiłem tylko dobrze się oświetlić i założyć oczojebną wiatrówkę i kontynuować jazdę niezależnie od tego co i w jakiej ilości leciało z nieba na ziemię. I tak sobie pomyślałem jakie to szczęście ,że deszcz jest mokry . Bo gdyby był suchy to kurzyłoby się niemiłosiernie. Mijając przystanek autobusowy w Bogatkach zawstydziłem dwóch motocyklistów, którzy zamierzali przeczekać tam ulewę. Po ok 500 metrach wyprzedzili mnie pozdrawiając jednocześnie.
Po dojechaniu do domu i kolejnym kwadransie deszcz się skończył. czyli gdybym był cierpliwszy to przejechałbym na wilgotno a nie na totalnie mokro. Niestety nic nie miałem do czytania a siedzenie takie bez zajęcia na przystanku  jeszcze bardziej się dłuży  - wniosek woź książkę i przy pogodzie przyda się gdy się ona odmieni.

Zaczyna się samochodowe szaleństwo przed pierwszym września. Na krótkim odcinku drogi od Bielawy do Konstancina  trzy razy miałem zajechaną drogę przez kierowców włączających się w prawo  do ruchu , którzy przed przecięciem drogi dla rowerów nawet nie spojrzeli w prawą stronę , skupiając uwagę wyłącznie czy po ich lewej stronie jest dziura, w która zmieszczą się swym pojazdem.  Sytuacja miała miejsce w okolicach jankeskiego fast fooda, francuskiego hipermarketu i również francuskiego sklepu z samochodami. Starałem się brać to na spokojnie i z humorem, po co zaraz skakać sobie do gardeł. Całe szczęście ,że nie dalej jak miesiąc temu założyłem na przód nowe klocki hamulcowe. Trzymają perfekcyjnie.

Fantazja inwestorów nie zna granic. Łuk na łuku. © teich

Szukając skrótu od Słonecznej do Jana Pawła napotkałem stojący pusty skład węglarek. I nic w tym dziwnego , jesień idzie coraz szybszym krokiem więc i ruch wahadeł z węglem do elektrociepłowni Siekierki również nasilony. Najciekawsze jednak to lokomotywa  311D na czole pociągu. Jest to modernizacja starej niezawodnej lokomotywy typu M62 ( na PKP ST 44) do standardów nowoczesnej techniki kolejowej.

Nasza krajowa modernizacja lokomotywy typu M62-( ST 44). Po modernizacji już oznaczonej jako 311D © teich
 Warto wiedzieć ,że w ubiegłym roku na targach Trako wystawiona była również kolejna modernizacja lokomotywy M62 tym razem ze zmianą trakcji ze spalinowej na elektryczną i nowym oznaczeniem 207E. Tej ostatniej nie miałem jeszcze okazji spotkać na torach, nawet nie wiem czy zakończyła ona jazdy testowe z sukcesem.

Zamiast czekać na stołku w urzędzie na decyzję wybrałem przeczekiwanie na siodełku rowerowym. Im dłużej trwa sezon rowerowy tym gorszy jest stan techniczny rowerów veturilo. Pierwszy miał koszmarny luz na piaście przedniego  koła, drugi miał niesprawny hamulec przedni, dla mnie zwyczajowo podstawowy hamulec na rowerze. Obydwie awarie zgłosiłem.
 W Warszawie ciągle urlopowo i pustawo. Zarówno na ulicach jak i w galeriach handlowych

Ta wycieczka to było rozpoznanie bojem terenów,o których eksploracji marzę od dawna. Generalnie chodzi mi o najdalsze północne krańce Mazowsza czyli tak niezwykłe gminy jak Łyse, Chorzele, Lelis czy Kadzidło. Nie byłem tym razem w żadnej z nich ale jak wspomniałem chciałem rozeznać jakie tam są drogi jak wygląda tam okolica. Okazją ku temu był wyjazd do Przasnysza, które to miasto powiatowe było jednocześnie początkiem i końcem wycieczki. Nie robiłem sobie żadnych wielkich planów zwiedzania. Chciałem odwiedzić gminę o oryginalnej nazwie Jednorożec oraz grodziska w Krajewie ( nie trafiłem, mimo błądzenia) i w Grudusku ( przywitały mnie zamknięte wrota). A najważniejszym miało być cieszenie się widokami okolic ,które zaliczam do Kurpi. Niewiele przetrwało już śladów dawnego budownictwa, może pojedyncze chałupy drewniane, częściej krzyże i kapliczki. Po miejscowościach gminnych widać, że czerpią one również ze źródła najróżniejszych funduszy europejskich. Reprezentacyjny placyk wykonany z kostki granitowej to wydaje się być już standard. Tradycyjnie już zostawiłem trochę kasy w miejscowych sklepach, głównie na napoje, których z racji ponad trzydziestostopniowego ciepła użyłem w większej niż zwykle ilości. Tak jak wspomniałem okolica raczej dla włóczęgów rowerowych lub amatorów I wojny światowej.



Było ciepło. © teich
Ciekawe jak wiele miejscowych osób jest w stanie rozszyfrować kierunek wiatru wyrażony w typowo żeglarsko  /lotniczej  nomenklaturze. Może lepiej byłoby na kalenicy zamontować koguta i dać odsyłacz- kierunek wiatru patrz  wskaźnik.

Kościół pw. św. Floriana w Jednorożcu © teich

Po tej rzeźbie na centralnym skrzyżowaniu wsi można od razu poznać jaka jest nazwa wsi ( i gminy) © teich


Okolice Przasnysza będa ciekawe dla poszukiwaczy żołnierskich nekropolii. Przasnysz wszak to odpowiednik Verdun na froncie wschodnim. © teich

Przez las lokalną drogą o nadzwyczaj dobrej jakości. © teich

Pod wzgórki też trzeba było się trochę popodciągać. © teich

Po blisko 45 minutowym błakaniu się drogami lokalnymi odnalazłem się w Krzynowłodze Małej © teich

Kościół w Krzynowłodze Małej widziany z placyku pod urzędem gminy © teich

Grudusk- główny cel jazdy okrężnej - a w nim wczesnośredniowieczne grodzisko. © teich

Grudusk miejscowy kościół , przystanek aurtobusowy jest przy drodze na Przasnysz © teich

Brigadelock- świadectwo świetności wąskotorowqej kolejki Mława - Przasnysz © teich

Siedziba Gminy Czernice Borowe © teich

Ostatnie kilometry przed Przasnyszem- miejscowość Obrębiec i kolejny mijany cmentarz z pierwszowojennego frontu © teich

O 14.50 zaczął padać deszcz, który przeszedł w burzę by znów zmienić się w deszcz. Nie chciało mi się czekać więc ruszyłem w ostatnich 10 minutach i więcej zmokłem od przejeżdżania przez kałuże niż od deszczu.