Kolejny spacer rowerowy zimową porą. Okazuje się , że nawet na śliskim podłożu stabilność jazdy wzrasta z prędkością podróży.. Zdarzały się uślizgi, ale do opanowania balansem ciała.

Puste zimowe uliczki. Dla ludzkiego oka jest jaśniej niż dla aparatu © teich

Tak wygląda rower po zimowej przejażdżce © teich

W tygodniu nie było okazji by choć trochę popedałować ( jazdę na rowerze stacjonarnym nie uznaję za pedałowanie), to przy niedzieli po wieczornej mszy i  po odśnieżaniu wyciągnąłem rower z komórki i ruszyłem przed siebie.  Nie najeździłem się dużo, bo w nasypanym śniegu ciężko było pedałować, rower wpadał w uślizgi a zakręcanie było praktycznie niemożliwe. Do tego wial zimny nieprzyjemny wiatr z północnego wschodu.. Ot taki wieczorny spacerek na rowerze.

Żeby nie lenić się przy kominku postanowiłem zaczerpnąć zimowego styczniowego powietrza. Spacer to dla emerytów i młodych matek z wózkiem, kijkochodziarstow jakoś mi też nie pasuje. Pozostał zatem wdzięczny sercu rower. Jazda nie okazała się zbyt łatwa - padał marznący deszcz, któremu towarzyszył jeszcze nieprzyjemny wiatr potęgujący uczucie chłodu , dlatego po przejechaniu 500 metrów skręciłem w las. Śniegu niewiele, nie ma kłopotu, gorzej z zamarzniętymi na powierzchni kałużami. Koło pod wpływem ciężaru łamało lód i wpadało głebiej. W sumie było całkiem sympatycznie a po około 15 minutach zrobiło się nawet gorąco!

 Okazało się ,że nie jestem jedyny w lesie, oprócz mnie była nagonka i  myśliwi, nad wyraz sympatyczni :" Może ustrzelimy rowerzystę jak nic innego nie wchodzi pod lufę?" rzucili gdzieś ponad moja głową.- rezolutne chłopaki. Faktem jest, że w lasach chojnowskich jest nadmierna populacja dzika, który szukając nowych terenów i jadłodajni podchodzi coraz bliżej pod zabudowania.
Ksawer rzucił kłodę na drogę , czy też zapobiegliwi leśnicy by nie kradziono zimą drewna z lasu? Okazało się , że łatwiej przeskoczyć niż obejść © teich
Jedna z nowo wybudowanych wiat na czerwonym głównym szlaku doliny Jeziorki- okolice Piskórki © teich
Ze szlaków korzystają piechurzy, rowerzyści i quadowcy. - styczniowe szlaki © teich
Lód skuwa strumyczek , czy strumyczek wyrwał się z okowów lodu? I znów łatwiej przeskoczyć niż obejść © teich

Wracając wieczorem samochodem od Tarczyna całą drogę jechałem nie szybciej niż 40km/h i do tego przy każdym delikatnym naciśnięciu hamulca reagował ABS, istne lodowisko, choć służby miejskie już od kilku tygodni zapewniały o przygotowaniu do zwalczania skutków zimy na drogach., a na czwartek miałem zaplanowany dojazd rowerem do pracy. W przerwie niezwykle emocjonującego meczu Polska - Francja dla ochłonięcia wyszedłem na rowerowy rekonesans. Jego wyniki nie pozostawiły złudzeń -ślisko w porywach do okropnie ślisko. Nie dało rady złożyć się w zakręt ,ani mocniej nacisnąć pedały, natychmiast następował uślizg tylnego koła. Nieliczne samochody jechały z prędkością zbliżoną do mojej na rowerze. Pozostałe kilometry zrobiłem na polnej drodze, na szorstkim śniegu nie było kłopotu z jazdą, a świat w bieli wyglądał nocą tak uroczo, że zdążyłem na ostatnie 10 minut meczu.

Poranek ciemny, choć chmur nie było a kolejny tydzień witało gwiaździste niebo.. Zapowiedź przymrozków i długie, zapewne nudne, oczekiwanie przez służby drogowe przejawów zimy , spowodowały  ich nadaktywność po wczorajszych prognozach pogody. Na odcinku trzech kilometrów spotkałem dwa pługi ostro siejące piaskiem z solą. Te drugie spotkanie niestety polegało na wyprzedzeniu mnie przez jedną z takich solarek i dostałem całkiem spora dawką piachu i bryłek czegoś (soli?) po kulasach. Spodnie całe zafajdolone, ale służby drogowe walczą z gołoledzią , że ho!
Powrót przez kilka waypontów i w dużej części p[rzez lasy chojnowskie, niektóre drogi jeszcze ciągle błotniste, choć górna powierzchnia ściśnięta przez mróz. Jednak pod wpływem ciężaru roweru i mojego zmarzlina zapadała się i koło grzęzło. Jazda jak na flaku, w jednym miejscu droga zatarasowana przez wywrócone świerki, Nie wiem czy to złodzieje choinek tak powalili drzewa czy to może pod wpływem Ksawerego? Faktem jest , że przedzierając się na piechotę przez powalone drzewa straciłem opaskę odblaskową zapiętą na kostce i lampkę nakręcaną na wentyl.
Przy okazji sprawdziłem nowe odblaskowe rękawiczki, które byłem zakupiłem w ostatnią sobotę w Juli. Od razu wyszły dwie wady- nie są zbyt ciepłe i nie można nimi tak wygodnie otrzeć nosa czy oczu jak rękawiczkami z polaru. Zastanawiam się co z nimi zrobić , zwrócić czy zostawić?

Praca, sklepy, powrót pod tężejący wiatr i ciepło

Że na zimę przesiadłem się na mojego staruszka to zapuszczam się śmielej w polne i leśne drogi nawet po ciemku. Wertepy mniej straszne, jedynie poprzeczne korzenie stanowią próbę wytrzymałości dla mego roweru.
W lesie niestety ciemno a i ja jadę bez lampek, po co straszyć zwierzynę, choć klekot roweru zapewne dostarcza im i tak dawki trwogi.

W lesie żabienieckim naliczyłem wracając mrocznym popołudniem 6 biegaczy/- czki i 2 kijkochodziarki. Rowerzystów tym razem nie spotkałem. Po drodze odwiedziłem jeszcze dwa łejpojnty w Nowinkach. Odczytać kody już nie szło w gęstym leśnym mroku, sfotografowałem je z lampą błyskowa i w ten sposób się odkryły.

Kapliczka gdzieś wśród lasu

Dęby w Nowinkach

Most na Zielonej

Przystanek osobowy Ustanówek - dzisiejszy akcent kolejowy,  bez pociągu .

Pobiłem rekord kilometrów przepedałowanych w styczniu. Nie był on wyśrubowany i wynosił zaledwie 16 km, dzisiejsza jazda do i z pracy wystarczyła  by go przebić dwukrotnie i z każdym dniem do pierwszego opadu śniegu  poprzeczka będzie podnoszona.
Pamiątka walk pod Gołkowem Józefa Zajączka stoczonej podczas powstania kościuszkowskiego:.

Dzień co prawda dłuższy od najkrótszego w roku o 8 minut, ale ciągle ciemno.