Pętla sztumska + kościół w Piekle

To jedna z tych tras , która od lat zaplanowana czekała na pokonanie na dwóch kółkach. Ze względu na panująca temperaturę ponad 33 stopni , burzę a przede wszystkim bardzo słabej jakości drogi w powiecie sztumskim została ona okrojonai planowany dojazd do Kwidzyna został odłożony na inną okazję . Wycieczka z ostatniego dnia lipca zaczęła się w Sztumie i tu się zakończyła . Po drodze odwiedziłem Stary Targ, Malbork, Miłoradz, Piekło i co jest zapewne ewenementem na skalę Polski a może i świata odwiedziłem również kościół w Piekle. Potem Białą Górę , Benowoby zdecydować o zamknięciu pętli i powrocie do Sztumu.
Odwiedziłem wiele miejsc, które znałem już z mojej młodości, był to swego rodzaju powrót sentymentalny. Zaskoczyło mnie, że w wielu miejscach tak jak było w latach 80 tych tak jest teraz, ale jest też wiele miejsc które dają już tchnienie nowego czasu. Dramatycznie kiepskie są gminne drogi na terenie powiatu sztumskiego. Usiąść , załamać ręce i płakać. Chyba nie załapali się na schetynówki za poprzednich rządów a i teraz nie mają funduszy na takie inwestycje.
To właśnie głównie te łatane po wielokroć drogi i niemożebny upał pokonały mnie, Musiałem skrócić całą wycieczkę o40 kilometrów. Na niekorzyść przemawiała jeszcze zamknięta na czas rewitalizacji linia kolejowa nr 207, na której przed remontem zawieszono kolejowe przewozy pasażerskie- co nie dziwigdy dopuszczono prędkość podróżną 10 km/h ze względu na degradację tego szlaku.  Warto pamiętać ,że linia ta była wybudowana jeszcze przed wykonaniem przekopu Wisły w Przegalinie , Praktycznie całe okolice sztumskiej stacji ,  wszystkie place w okolicach ,  są zapełnione nowymi podkładami strunobetonowymi oraz górami tłucznia. Ciekawe , kiedy przywróci się tu ruch kolejowy?
Na pierwszy ogień krajoznawczy wybrałem zamek krzyżacki w Sztumie położony na przesmyku pomiędzy dwoma jeziorami Sztumskim i Barlewickim. Za czasów wielkich mistrzów zakonnych , którzy tu urlopowali było to jedno jezioro.

Zamek Krzyżacki w Sztumie otwiera swe podwoje © teich

Wewnętrzny dziedziniec sztumskiego zamku © teich

Wewnętrzny dziedziniec sztumskiego zamku- przez okna widać,że wiele pomieszczeń czeka na zagospodarowanie © teich

Ze Sztumu wyjeżdżam drogą na Prabuty, pierwsze kilometry pokonuje ścieżką rowerową z kostki Bauma i w porównaniu z tym co było od rozstajów w Górkach można powiedzieć ,że było to bardzo wygodne rozwiązanie..

Zachodni skraj Pojezierza Iławskiego pomiędzy Sztumem a Prabutami. © teich
Nad odcinkiem Górki Stary Targ należy zapłakać. Szkoda szosówki, ale wycofywać się nie chciałem..
Od Starego Targu do Kalwy było lepiej a od Kalwy do Malborka bardzo dobrze , tylko burza straszyła wyjątkowo ciemną chmurą. Naciskałem pedały tak mocno jak potrafiłem na tych dolinkach i wzgórkach, gdy mijałem zieloną tablice z oznaczeniem tego miasta wiedziałem ,że teraz gdzieś znajdę już osłonę jak nie przystanek to sklep a może jakaś stacja paliwowa?  Wybrałem schronienie się na dworcu kolejowym, ale jak się okazało ,skoro przez kwadrans z chmury poza pierwszymi kropelkami nie spadł deszcz to postanowiłem się przemieścić nieco w przód dalej pozostając w obrębie miasta na wypadek burzy.

Nad Malborkiem zebrały się ciemne chmury . I to dosłownie, za kilka minut Burza rozpoczęła ponad 20 minutową ulewę. © teich
Intuicja mnie nie zwiodła po jakichś 15 minutach lunęło na poważnie, ale udało mi się doskoczyć do stacji paliwowej, gdzie takich chętnych jak ja było więcej osób. Ale każda ulewa nie trwa zbyt długo i tak było tym razem- po ciemnych chmurach pokazał się błękit nieba.

Ten sam Malbork po burzy. Słonecznie, dlaej gorąco, ale teraz jeszcze dodatkowo zrobiło się parno. © teich
Można było zatem ruszyć w dalszą drogę już przez Żuławy.

Żuławy gdzieś po drodze do Miłoradza- szczęśliwie gładki asfalt pozwala na jazdę z maksymalną prędkością. © teich

Budynek urzędu gminy w Miłoradzu - skromny ale widać wystarczający. © teich

Czerwona cegła to podstawa budownictwa na tych terenach w okresie przedwojennym. Kościół w Miłoradzu © teich
Taka równa droga nie ciągnęła się zbyt daleko ok 3 km za Miłoradzem na powrót wrócił koszmar zaniedbanych asfaltówek chyba jeszcze z epoki Gierka.
Od czasu do czasu można minąć gospodarstwa rolne, które są tu budowane na zasadzie siedlisk.

Typowe gospodarstwo żuławskie. Najbliższy sąsiad w zasięgu wzroku ale jednak kawałek . © teich

Po raz pierwszy kontakt wzrokowy z Wisłą , a dokładniej z jej wałem, po wejści na który staram się zrobić panoramę moim telefonem. © teich

Panorama z wału Wisły. © teich
A wzdłuż wału Wisły droga prowadzi przez jedyny zwarty kompleks leśny na Żuławach, który jest jednocześnie rezerwatem - to Las Mątowski. Po minięciu Lasu Mątowskiego wjeżdżam do jednego z głównych celów dzisiejszej wycieczki. Wjeżdżam do Piekła - tu zaczyna się również etap sentymentalny- odszukiwanie obrazów zapamiętanych z dzieciństwa, młodości...

Napis nie jest przejawem megalomani, to taki rodzaj witajki - jesteśmy w miejscowości Piekło - przed wojna Pickel. © teich

W Piekle też jest kościół. © teich
W latach 50 tych ubiegłego wieku w Piekle w ośrodku zdrowia  była zorganizowana również Izba Porodowa, ale kobiety wybierały rozwiązanie w szpitalu w Sztumie. Kto by chciał by jego dzieci w rubryce miejsce urodzenia miały wpisane Piekło?
Sama miejscowość nie jest zbyt wielka ale nieopodal jest jedna z ciekawostek hydrologicznych - odnoga Nogatu a kiedyś jego naturalne koryto, które zostało odcięte od Wisły z chwilą wybudowania śluzy w Białej Górze.

Dawne ramię Nogatu odcięte od ponad wieku wałami od Wisły © teich

Awanport śluzy Białą Góra - ile ja z tej wody wyciągnąłem płoci, krapi, leszczy. © teich

Konstrukcja śluzy Biała Góra od strony Wisły © teich

Śluza w całej okazałości w głebi marina dla jachtów motorowych- coś czego nie było jeszcze w latach 90 tych © teich

Tu bawiłem się na weselu. Znakomicie się bawiłem. Minęło ponad 25 lat.. © teich

Kaplica w Białej Górze. © teich
Zawsze na wyjazdach staram się kupować żywność w sklepach lokalnych, tak by miejscowi odczuli również finansową korzyść z przejazdu turystów. Nie mogłem sobie odmówić by zrobić zakupy w miejscowym sklepie i pod parasolem usiąść na niezbyt długą pogawędkę z miejscowymi. Wszyscy moi interlokutorzy urodzili się już tutaj, choć przyznali zgodnie , że ich rodzice to był element napływowy. Gdy wspomniałem jak bawiłem się na weselu w1992 i jak obtańcowywałem maszki wyraźnie się otworzyli. W przypływie dobrego humoru i miłej rozmowy postawiłem chłopakom trzy zimne okocimy , sam wypiłem radlerka .  Widać było poczciwą radość z tego gestu.   Nie chciałem przedłużać swojego pobytu i po kilku przybitych piątkach ruszam dalej przed siebie, ale już z wyraźnym postanowieniem, że skracam pętlę. Za gorąco, zbyt złe drogi.  Teraz praktycznie bez przystanku jeszcze przez nieodległe Benowo wracam do Sztumu przewalając się przez wał zalesionych górek widocznych na przedostatnim i ostatnim zdjęciu.

A tu z oddali widac skąd wzięła się nazwa Białej Góry. Górę widać, biała przestała być pewnie dawno temu © teich

Benowo (przed wojną Benhof) widoczne w oddali z kościołem. Przed wojną był to zbór protestancki © teich
Była ochota na więcej, ale Ryjewo, Gniew, Pastwa, Mareza, Kwidzyn,  Straszewo muszą poczekać na następną okazję. Zapewne gdy wznowiony zostanie ruch pociągów pasażerskich na linii Toruń - Malbork