Wyjazd spontaniczny przed pielgrzymką zaplanowaną od dawna. Przez to ,że spontanicznie, nie miałem czasu przygotować sobie listy tego co w terenie warte jest do zobaczenia. Skupiłem się zatem na kilku drogowskazach do miejsc krajoznawczych, ale takich które nie oddalały mnie od głównego szlaku. Jedno zdanie niech wybrzmi głośno.  Na 42 kilometry przejechanej wycieczki tylko 8 kilometrów jechałem po szosie, reszta to bardzo wygodne drogi rowerowe ( z asfaltu!) prowadzące od wsi do wsi i do kolejnej wsi. Pogoda nie była nadmiernie sprzyjająca, choć na tyle łaskawa ,że niewielki deszczyk zmoczył mnie na ostatnich 5 kilometrach.

XIX wieczny dwór w Warszewicach pełniący obecnie funkcję szkoły © teich
Tabliczki wyborcze już wiszą na furtkach i wejściu do szkoły.

Szkoła w Warszewicach nazwana została imieniem Zawiszy Czarnego stąd ten pomnik z mieczami. © teich

Wjazd do Chełmży tuz przy skrzyżowaniu z DK91 umiejscowiony jest kopiec "Ziemia Polaków" © teich
Po lewej stronie kopca słabo widoczne są trybuny, które mogą pełnić funkcję widowni przy imprezach w plenerze.

Oczywiście muszą być klimaty kolejowe ale tak z ukrycia- wszak wprowadzone zostały rygory karne niczym z PRL za fotografowanie infrastruktury krytycznej. © teich

Rynek w Chełmży, na razie jeszcze w eleganckim stylu początku XXI. wieku. Za niedługo pewnie będzie zazieleniany. © teich

Urząd Miasta Chełmży © teich

Ulica Szewska , klimatyczna, ale jazda po tej granitowej mokrej powierzchni była utrapieniem. © teich

Bazylika Świętej Trójcy w Chełmży , niestety otwarty tylko do kruchty © teich

Tympanony nad wejściami do bazyliki © teich

Nawa główna bazyliki konkatedralnej w Chełmży © teich
Bazylika położona jest na wysokim zachodnim  brzegu Jeziora Chełmżyńskiego, niestety nie utrwaliłem tego na zdjęciu , ale perspektywa sprzed kościoła przez bramę w murach była
bardzo urokliwa, pomimo niesprzyjającej pogody

Ponad głową ruch gęsi, czują nadchodzącą zimę. © teich

Odlatują do cieplejszych miejsc.... © teich

Plaża w Zalesiu- wschodni kraniec Jeziora Chełmżyńskiego © teich

Sławkowo - dwór z początku XIX w. wzniesiony dla Baschy von Kreisa © teich

Kościół pw. św. Marii Magdaleny w Brąchnowie © teich
Pętlę rozpocząłem w Łubiance i tamże zakończyłem. Niestety mimo, że miejscowość gminna to nie ma tam nawet na czym zawiesić oka. Cóż i takie wsie gminne bywają.
Tak jak napisałem we wstępie sama pętelka była spontaniczna, więc dopiero po fakcie skonstatowałem ,że kilka kilometrów od Łubianki był zamek pokrzyżacki w Zamku Bierzgłowski. Będzie na inny raz . I jeszcze mapka wojażu

Taki zarys przebytej drogi © teich

Wczoraj rano około 0, dziś rano +12. Zupełnie inny komfort jazdy.

Pierwszy po lecie ranek z przymrozkiem, szyby na samochodach miały delikatną warstwę mokrej szadzi. A poza tym piękny różowy świt

Poranek nad wodą. © teich

kilka kilometrów dla zdrowia

Konstelacja Liry , najjasniejszy punkt to Wega © teich

Gwiazdozbiór Trójkąta, Jowisz wykadrowany © teich

Wiało, a czasem nawet padało.

A na Sadybie wiaterek porządkował drzewa © teich

Brak statywu uniemożliwia robienie zdjęć z dłuższym czasem naświetlania więc pokazuje tylko to co wyszło:

Księżyc i Jowisz © teich

Saturn, słabo wyszedł , ale to i tak najlepsze zdjęcie © teich

Jowisz prawie za chmurami © teich

Jowisz i kilka gwiazd konstelacji Trójkąta © teich

Całkiem ciepły poranek i równie ciepłe popołudnie, a do tego wszystkiego pękła dziś granica 4000km w sezonie 2023.

kilometr 4000 w 2023 nieopodal ronda KEN / Płaskowickiej © teich
Do pobicia najlepszego wyniku rocznego pozostało niecałe 600 km.

Każdy kolejny dzień jesieni wydłuża noc o 4 minuty, łatwo policzyć ,że na koniec października będzie dnia mniej o niemal  2 godziny w stosunku do jego pierwszego dnia.
Jadąc do pracy odbiłem na dwie minuty w bok nad Księży Staw -  atmosfera niczym w Puszczy Kampinoskiej a 100 metrów dalej przejeżdża kilka tysięcy aut na dobę

Prawdziwa dzikość w centrum niemal dwumilionowego miasta - Księży Staw © teich
Powrót powolny z delektowaniem się stosunkowo ciepłym wieczorem jak na październik, tempo jazdy po zakamarkach w 1/3 dystansu w świetle lampki przedniej było ślamazarne. jakoś tak cały czas przychodził mi do głowy wiersz Tuwima o tym jak pan Słowik spóźniał się na kolację. Miałem mniejszy stres, bo nikt na mnie nie czekał ani nie wyglądał. Pojechałem bezpośrednio na łąki, ale chmury nie pozwalały zbyt dużo zobaczyć na niebie więc po  kilku chwilach pojechałem do domu.

Sam wyrwałem się z czterech ścian, a do towarzystwa wziąłem ze sobą psy. Chyba były zadowolone.

Wczoraj wracając do domu zauważyłem, że lampka przednia, z którą jeżdżę na kierowniku niestety ale zupełnie nie świeci. Nic, ani delikatnego światełka ani podświetlania diodek kontrolnych rozładowania. Trochę mnie to zmartwiło, bo do tej pory pracowała bez zarzutu, a teraz trup. 
Podpiąłem kontrolnie do ładowarki, ale również bez efektu. Dopiero po kwadransie zaczęła świecić dioda informująca o rozładowaniu. To już było coś, wybrana droga mogła prowadzić do sukcesu. Zostawiłem na noc by się ładowała. I rano Bingo! Wszystko jak za najlepszych czasów, zatem pogłoski o śmierci lampki okazały się być przesadzone. 
A przydała się. Wschód słońca zastał mnie pod Piasecznem, choć tarczę słońca na nieboskłonie zobaczyłem dopiero na Puławskiej w Powsinie.

Wstaje świt na jednej z uliczek Zalesia Dolnego © teich
Powrót w miłym ciepłym krańcowym dniu września