Pogoda sprzyja

Jak dobrze wstać skoro świt, jutrzenki blask duszkiem pić... © teich
Powrót natomiast w ładnej pogodzie ale z dość silnym wiatrem prawie w twarz i mnóstwem postojów na czerwonym świetle.

Korzystając z przyjaznej pogody w dwa miejsca na Mokotowie, gdzie ani moja noga ani opona mojego roweru wcześniej nie miała okazję bycia.

Relief ze świętym Szczepanem nad wejściem do kościoła pod tym wezwaniem- Warszawa Mokotów © teich

To już nawet nie była jazda relaksacyjna, to było delektowanie się słoneczną, ciepłą wiosną na łonie lasu. Ptaków śpiew wprost upajał i choć mocno pocięte są lasy chojnowskie to wyraźnie widać ,że w miejsce sosnowych borów są w tej chwili sadzone w dużej części grabiny i dąbrowy. Niestety nikt nie wypasa już ani bydła ani świń po lasach więc stanowiska jasnej dąbrowy powoli odchodzą w historię.

Ujście rzeki tak jakoś mi się kojarzy zawsze mistycznie. I tym razem chciałem zobaczyć jak ten Ner, którego już po mostkach trawersowałem kilka razy, uchodzi do Warty. Niestety nie było mi dane tego zobaczyć , sprzysięgły się siły natury ( nadchodząca nawałnica) i nieznajomość terenu, a ze względu na niski poziom naładowania aku w komórce nie chciałem odpalać gps i internetu. Jedyny widziany człowiek odradzał, informując o mocno podmokniętych łąkach ale co tam... Póki słońce świeciło było nadzwyczaj sielsko, końcówka wycofu w bardzo silnym wietrze i zacinającym deszczu. Po fakcie okazało się ,że ujście Neru należy szukać  bardziej od strony Chełmna niż Zawadki. Mam nadzieję powrócić w tamte okolice.

Zielono mi. © teich

W stronę Neru © teich

Z tej kępy dobiegały tak intensywne ptasie trele,że ornitolodzy spedzili by przy niej całe kwadranse- muzyka z natury © teich

Za rozlewiskiem łąkowym widoczny nurt Warty © teich

Sielsko nad nawdwarciańskich łąkach © teich

Wodowskaz na Warcie, niebo zaczyna się gniewać. © teich

Ten wał chmur na niebie w ciągu 20 minut przeistoiczy się w groźny szkwał © teich

Rgilewka jeszcze przed nawałnicą © teich

Rgilewka z jeszcze spokojną wodą choć niebo robi się z minuty na minutę ciemniejsze. © teich

Rgilewka i jej sfalowane wody wywołane silnym szkawlistym wiatrem wiejącym pod prąd © teich

Rześki słoneczny poranek, czereśnie w pełni zakwitu.

Niedziela dała się poznać wyjątkowo niekorzystną pogoda jeśli chodzi o rowerowanie, ale miałem w planach od dawna dotarcie do ujścia Tarczynki. Misja nieco szalona, gdyż przy ładnej pogodzie trzeba częściowo jechać przez mokradła a teraz po porannej ulewie tym bardziej zrobiło się mokro w lesie. przełożyło się to szybka na taki sam stan w butach. poza tym cudownie bajeczne miejsce. Trel ptaków, skrzeczenie jakichś ptaków wodnych, szum Tarczynki na powalonych pniach, i tylko żeremie zostały zniesione przez wodę i nie ma żadnej z dwóch. Mury dawnego młyna ciągle stoją, choć coraz bardziej skrywają się pod kożuchem porostów i glonów. Najważniejsze ,że nie ma jeszcze komarów. Jedno z magicznych miejsc gdzie chce się wracać.

Resztki starego młyna nad Tarczynką, kiedyś tu był waypoint ustawiony przez kolegę Surfa © teich

Cudownie © teich

Piaszczyste dno Tarczynki © teich

Kręty bieg Tarczynki, woda czysta jakby tak ją zarybić lipieniem i pstrągiem? © teich

Jedna z żeremi zniesiona przez wodę. © teich

Tu też kiedyś była żeremia. Jeśli bobry się wyniosły to raczej z braku pożywienia niż niedogód okolicy. © teich

Ujście Tarczynki do Jeziorki © teich