Plan był na cztery zbiorniki Udało się dojechać bez problemów do Jeziora Grabowskiego w okolicach cmentarza na Grabowie, nie udało do Jeziora Zabłockiego - od ulicy Oberka brak dostępu ze względu na wygrodzenia przy POW a od Kujawiaka brak zejścia z wiaduktu, nie stanowiło problemu dotarcie do stawu Kądziołeczka , a  w zasadzie jego mniejszej części dostępnej od ulicy Sztajerka, i połowicznie udało się dojechać do Jeziora Wingerta, które jest otoczone ze wszystkich stron rezydencjami, na szczęście spacerowicze podpowiedzieli, że co nieco widać przez ogrodzenie przylegające do bramy rezydencji ambasadora Konga i stamtąd co nieco udało się sfotografować.

Jeziorko Grabowskie © teich

Mniejsza część stawu Kądziołeczka jest "niemal" (teren prywatny) dostępna z ulicy. © teich

Tyle Jeziora Wingerta widać przez bramę i ogrodzenie rezydencji ambasadora Konga. © teich

W miłych okolicznościach przyrody delektując się śpiewem ptaków i zapachem lasu. Niestety pojawiły się pierwsze komary.

Kurdybanek- napar z tego zioła zastępuje mi czasem herbatę. Z akcentem na czasem. © teich

Ku radości i relaksowi.

Wiele miejsc blokowanych jest jeszcze przez wiatrołomy. © teich

Po co spalać i tak drogiego dizla jak można spalać tłuszcz z własnego brzucha. W tych sympatycznych okolicznościach przyrody był to bardzo rozsądny pomysł.

Gdzieś po drodze. © teich

Przy ostatnich promieniach słońca.

Moje wiśnie w pełni rozkwitu © teich

Wczesna odmiana jabłoni coraz odważniej otwiera kwiaty. © teich

Rowery zapakowany na wyjazd majowy przydały się do okrążenia tego kujawskiego jeziora będącego w pierwszej dziesiątce co do wielkości wśród polskich jezior. Pomysł się zrodził po obejrzeniu plansz umieszczonych przy parkingu pod Krzywą Wieżą.
Więc co prawda bez flagi na  bagażniku , ale z sercem przepojonym uznaniem dla piękna naszego kraju ruszyliśmy przez kujawskie tereny , które wiekami były terenem sporów , wojen, wydzierania sobie tych żyznych ziem.

Gopło można okrążyć w dwóch wariantach różniących się długością. © teich
Na szczęście kupiłem mapkę, szlak jest tak nieczytelny w terenie,  że nawigowanie tylko na podstawie odnalezionych znaków gwarantuje nocleg na łonie przyrody.

Krótki opis obydwu wariantów z tablicy pod Mysią Wieżą © teich

Trzecia część trasy to takie właśnie kujawskie drogi i klimaty © teich
Choć wygląda  nieciekawie jak dla roweru szosowego  to opony 28x700 nie miały kłopotów z przejazdem po drogach polnych.


Prom przez Gopło- jeśli zbieracie pieczątki turystyczne to obsługa ma okazjonalny stempel. © teich
Ewenement wart wyartykułowania- przeprawa promem była bezpłatna, a operator okzał się być nad wyraz sympatycznym młodym człowiekiem.
Półwysep , na który przeprawiamy się promem jest arcybajeczny. Krajobrazy, klimaty, cisza, dobry asfalt, altanka do odetchnięcia ( brak śmietniczki, śmieci należy zabrać ze sobą !), spodobało nam się. Bardzo.

Na końcu Gopła- teraz powrót- pod wiatr © teich

Nie jesteśmy jedyni na szlaku © teich

Gopło zza kujawskiego rzepaku © teich
Prawdę powiedziawszy obiecywaliśmy sobie znacznie więcej kontaktu wzrokowego z taflą jeziora podczas tej kujawskiej rundy.  Takie widoki ,że widać w dalekim planie Gopło nie były zbyt częste.

To już ostatni kilometr. © teich
Zasłużony odpoczynek nad nadgoplańskiej plaży.

Domknięcie pętli - widok na Mysią Wieżę i wycieczkowiec Rusałka © teich

Kruszwica zza Gopła © teich

Kolegiata romańska w Kruszwicy nad wschodnim brzegiem Gopła © teich