Do kultowej (podobno) lodziarni w Zalesiu Górnym. Lody mnie rozczarowały- jedynie gałka o smaku rozchodnika do przyjęcia, pozostałe nie moje przyzwyczajenie.

Droga przez las do Zalesia Górnego © teich

W planach były co najmniej dwa kolejne zbiorniki wodne. Udało mi się dotrzeć tylko do jednego  z dużym akcentem na udalo. Niestety postawa nowobogackich warszawiaków jest mocno niechętna przeciw ewentualnemu   przejazdowi (!) obok ich posesji a za próbę robienia zdjęć, chyba zostałbym potraktowany co najmniej wyzwiskami. Na tym tle chcę podziękować panu z jednej z parzystych posesji przy  Bażanciej, który bardzo zbudował mnie swoją życzliwością. I do tego dobrze doradził.

Widok na jezioro Krzewiny w Dąbrówce © teich

Gdy przebierałem się z roboczych w dojazdowe zagrzmiało i rzut oka w niebo sprowokował by jechać do domu prosto i żwawo. Udało się dojechać na sucho , choć koszulka mokra- ale nie od deszczu ino od potu.

Potęga platana klonolistnego © teich

Miałem okazję poznać drogi przy brzegach  jezioro Gopło , a tym razem trafiła się okazja przejechać rundkę wokół kilku jezior położonych na północ od Konina. Pogoda początkowo słoneczna zaczęła z każdym kwadransem coraz bardziej zwiastować nadejście opadów, na szczęście wytrzymała do samego końca zaplanowanej trasy i jeszcze pół godzinki.
Nie za bardzo mam wenę pisarską a wypadało by choć kilka słów refleksji. Od strony urlopowicza- jeziora Pątnowskie, Mikorzyńskie i Ślesińskie mogą dać równie wiele radości wodniakom i wędkarzom jak jeziora mazurskie. Brzegi w kilku miejscach dały się poznać jako dość dobrze zagospodarowane. kilka jezior jest włączonych w system schładzania elektrowni w Pątnowie i Koninie ( ich kominy i budowle są widoczne z dala nad horyzontem pól i lasów) i te chyba nie są w ogóle dostępne do użytkowania. Drogi asfaltowe dobrej i miejscami bardzo dobrej jakości - ale co typowe dla Wielkopolski- ścieżki rowerowe wzdłuż dróg ciągną się kilometrami od wioski do wioski. Na pewno jest to bezpieczne dla rowerzysty , ale nie do końca budzi uznanie gdy się pokonuje trochę dłuższe przeloty. Jest to szczególnie niedogodne, gdy taka ścieżka zmienia strony ulicy.. Od strony Kramska ponad polami widoczne kopuły bazyliki licheńskiej. Ominąłem w odległości kilku kilometrów- będzie okazja to powrócę jako kolarz pielgrzym .

Jezioro Mikorzyńskie © teich

Kościół pw. św Stanisława w Kramsku © teich

Daleko za polami bazylika w Licheniu © teich

Sempolno- © teich

Gościu z gęsią - symbol Ślesina © teich

Tak sobie jechałem walcząc z wilgocią i wiatrem.

Tyle zostało z dzikich rozlewisk Jeziorki w Konstancienie © teich

Gdzie w ubiegłym roku zachwycała kakofonia śpiewów i treli ptasich dziś głucho © teich

Na zakończenie maja kilkanaście dodatkowych kilometrów do statystyki. A poza tym pięknie kwitną robinie zwane u nas powszechnie akacjami.

Akacje z ulic Sadyby © teich

Zamiast autobusu rower miejski- tańsza alternatywa.

Stok wału obsypany białym kwieciem, chyba krwawnik, ale pewność żadna. © teich

Jeśli to zioło to kwitnące zioło to krwawnik, to zielarze mogą wyjść na zbiory nad Wisłę. © teich

Krwawnik , nie krwawnik? © teich

Jak wychodziłem z domu były 3 stopnie powyżej zera a promienie słoneczne dopiero zaczynały lizać ciepłem przyrodę. Gdy dojeżdżałem do rogatek Warszawy komfort termiczny był już OK, ale na progu firmy miałem już zapoconą koszulkę na plecach przy częściowo rozpiętej kurtce. A poza tym pięknie kwitną i pachną lilaki.

lina kolejowa nr 8 pomiędzy przystankami Warszawa Dawidy i Warszawa Okęcie. © teich
PS
Zdjęcie jest prawidłowo zorientowane na dysku i w photobikestacie, a tu załadowało się obrócone o 90 stopni w lewo? 

Tym razem dwa zbiorniki w okolicach Trasy Siekierkowskiej - Fosa Wolicka oraz Łacha Siekierkowska. Pierwszy z to podobno przekształcenie dawnego starorzecza Wisły w fosę. Bardzo możliwe , patrząc na mapę Warszawy to wszystkie trzy wody-  Jeziorko Czerniakowskie , Fosa Wolicka, i Łacha Siekierkowska leżą jakby w jednym ciągu , czyli może faktycznie to dawny nurt Wisły przemieniony na przestrzeni lat przez naturę i człowieka  w starorzecze. Polecam jak dobre miejsca spacerowe do wyprowadzania psów, dużo mniej ludzi niż nad Jeziorkiem Czerniakowskim, a przyroda jakby dziksza. Szczególnie zarośnięta ścieżka rowerowa i piesza wzdłuż południowo wschodniego brzegu Fosy Wolickiej . I równie naturalny teren po zachodniej stronie szutrówki biegnącej po nasypie skrywającym ciągi ciepłownicze. To jest prawdziwa przyroda Warszawy a nie jakieś tam Łazienki.

Wtorkowe odwiedziny nad Fosą Wolicką i Łachą Siekierkowską © teich