Jak słusznie auważył Łukasz78 w którymś z wpisów jazda w ciemnościach to taki nieco inny rodzaj przyjemności. Wzrok mniej widzi ale chyba słuch lepiej ogarnia co się dzieje z tyłu i z przodu i tak sobie własnie jechałem rano( o ile te ciemną porę po 6tej mozna teraz nazwac rankiem) i potem popołudniu. Oczywiście wszystkie dostępne światełka + kamizelka odblaskowa + opaski by być widocznym zainstalowane i działające. Tylko rower w stanie coraz bardziej agonalnym . Czy dowiezie mnie do następnego sezonu? Pokażą kolejne kilometry.
A droga, którą rano pokonuję doczekała się "uznania" ze strony dziennikarzy. Ale z treściw ynika,że poprawa nie nastąpi szybko. Niestety.

Po dłuższej przerwie spowodowanej przeziębieniem i próbą leczenia/ przetrwania dzisiejszy poranek nareszcie rozpoczął się rowerowo. Cosik cięzko mi się pedałowało, po dojechaniu do pracy okazało się , że koło wkręciłem niesymetrycznie i częściowo obcierało o klocek hamulca podczas jazdy. A ja już myślałem, że to taki spadek formy. Wracając poluzowałem linkę i straciłem hamulec przedni całkowicie.
Rower niestety w stanie takim, że można byłoby zaprowadzić go na złom, ale musi wytrzymać do końca sezonu. Ten tydzień w każdym razie mam nadzieję, że będzie w całości rowerowy i jeszcze 150 km dokręci się o rocznego bilansu.

Po wczorajszych opadach śniegu dziś dzień był odwilżowy ale przy okazji słoneczny. Zrobiłem krótki objazd okolicy.
Rzut oka na rower- niewiele trzeba by stan ogólny opony był lepszy niż przy poprzednich oględzinach, warstewka śniegu dodała nawet romantyzmu..

opona w wersji zimowej © teich

A spod śniegu lepiej wygląda opona ale i jakiś kwiatek zasloczony październikowym śniegiem.

Prawie jak na wiosnę przebiśniegi zdobią śnieg, tak nieprzekwitłe kwiaty zdobią śnieg październikowy © teich

Dalej w drogę, pierwszy przystanek wiadukt w Aleksandrowie.

Nieczęsty widok pociągu na trasie Pilawa-Skierniewice © teich

Jeden taki wagon załątwiłby kwestię ogrzewania domu na kilka lat, ale niestety żaden nie był skierowany do mnie więc da;ej w drogę. Kolejny przystanek pod bramą Łośrodka, której strzegł sam nie wiem kto, choć nieco zdrewniał. Pewnie z zimna.

Ktoś czuwa mimo sniegu.. © teich

Już miałem jechać gdy poczułem czyjeś spojrzenie..

Mają rację , gdy mówią ,że zimą zwierzyna podchodzi pod zabudowania ludzkie. Ten łoś zbładził wraz z pierwszym śniegiem. © teich

Kolejny przystanek na trasie łejpojnt osnowiona kapliczka .

Kapliczka w sceneri zimowej © teich

i dalej w las

październikowe śnieżne szlaki © teich

Niestety wiele drzew pod naporem śniegu zatarasowało drogi i ścieżki, niektóre konary połamały się.

Dalej się nie pojedzie. Odwrót. © teich

Ta gałśź upadła poza drogę. © teich

Heziorka w jesienno zimowej szacie. © teich

Bagienko przysypane wilgotnymśniegiem © teich

Różnokolorowe liście ciągle wiszą na drzewach odcinając się od bieli krajobrazu © teich

gdzieś w lesie © teich

Jesienne rżnięcie © teich

Mój ślad w śniegu jest jedyny, po drodze liczne tropu zwierzyny

Drewno pocięte w metrzaki czeka na wywózkę. © teich

Poloana w Pracach © teich

Poloana w Pracach © teich

Odwrót do domu. © teich

Może być zużyta byle dawała jeszcze szansę przejechania może 300 a może 700 km. Powoli myśle o odstawieniu kolarki na strych i obejrzałem sobie jako taki stan mojego prehistorycznego Krossa no i zaskoczył i zdumiał mnie stan przedniej opony.

to już ostatnie chwile tej opony aprzydałoby się pojeździć do pierwszego śniegu © teich

Nie chcę by poleciała mi w trakcie jazdy jak tylnia 3 go maja.
Nie chcę kupować również nowej bo jednak postanowiłem od przyszłego roku na bazie waganta i orkana (obydwa z lat 80-tych) zbudować nowy rower trekingowo wycieczkowo dojazdowy i wolę tam dorzucić pieniądze. Może więc ktoś by mial niepotrzebną zalegającą i zbierającą kurz oponę do oddania w dobre ręce?

Dziś znacznie cieplejszy ranek i w dodatku bez mgły i łez w oku pojawiających się od pędu powietrza. Jesień dalej oszałamia feerią barw.

kolory jesieni na skwerze Kisiela przed urzędem gminy w Piasecznie © teich

Świat otulony został mgłą. Czy to źle –dla pasażerów samolotów jak najgorzej, dla mnie dobrze, lubię taką pogodę , lekko się oddycha, wzrok mniej widzi więc inne zmysły zaczynają funkcjonować intensywniej. Więcej słychać, lepiej czuć zapachy butwiejącego lasu, smród padliny rozjechanej na szosie i porzuconej w rowie. Lepiej wyczuwa się różnice temperatury między powietrzem w lesie i powietrzem pól. Tylko ten lęk czy mnie wszyscy zauważą w porę i nie rozjadą jak lisa a potem nie porzucą w rowie. Wczoraj wygrzebałem kilka samozaciskowych opasek odblaskowych , którymi opatrzyłem kostki i nadgarstki, znalazłem jeszcze tylnią lampkę z Decathlonu, która daje ostre światło wsteczne. Tak uzbrojony wyruszyłem do pracy po tygodniowe przerwie od rowerowaniaj. Dojechałem cało i zdrowo, nie było żadnej nerwówki po drodze, jedynie jadąc przez Bogatki zamiast środka pasa trzymałem się jednak prawej krawędzi odwiedzając z bólem serca prawie wszystkie doły i uszkodzenia jezdni, prędkość zmniejszyłem do minimum pozwalającego w miarę płynnie unikać tych największych uszkodzeń, ale odcinek drogi 727 przez Bogatki to jeden wielki zrujnowany asfalt. Po południu już bez takiego pośpiechu, powrót drogą gminna na Wągrodno. Z dodatkowymi kilometrami.

Jesień idzie przez park. © teich

Jesień idzie przez park. Melancholijnie? W żadnym wypadku, kolory żółci i czerwieni dodają uroku całemu otoczeniu, mgliste pastelowe plany podkreślają aurum tej pory roku. Niech tak trwa az do Wigilii. Po nowym roku niech już przyjdzie wiosna.

Cały tydzień chciałem poświęcić na dojazdy do pracy rowerem, z perspektywy dzisiejszego piątku okazało się,że raptem jeden dzień był na siodełku. W pozostałe woziłem tyłek samochodem. Aż serce mnie boli, nie mówiąc o sumieniu, które gryzie. Szczególnie żal mi wczorajszego i dzisiejszego dnia. jakże piękne słońce popołudniowe, jakie śliczne kolorowo przebarwione liście. Weekend zapowiada się równiez bez roweru. Normalnie jakaś niemoc. Nawet piwo wieczorem nie samkuje jak wczesniej. Chyba się starzeje albo co?