Dla uradowania psów i przewietrzenia głowy.

Prognozy pogody nie są zbyt rowerowe, wykorzystałem więc choć poranek by dojechać do pracy.

Przeróbka przejścia dla pieszych i przejazdu rowerowego na Puławskiej przy trasie S2 © teich

Pracowity weekend, nie było czasu na rower.

Kluska buduje kolejną bazę? © teich

W nocy musiało trochę popadać. W wielu miejscach jeszcze były kałuże gdy ruszyłem do pracy. I dobrze. Ziemia prosiła o deszcz od lutego, rolnicy i sadownicy od połowy marca a leśnicy głośno zaczęli się dopominać o wodę z nieba gdzieś od Wielkanocy. Chłód, który wyskoczył,  to sygnał dla jabłoni, że najwyższa pora by rozpocząć masowy zakwit na co sadownicy odpowiedzą masowymi opryskami. Byle do zimnej Zośki i można będzie wysadzić pomidory , paprykę, cukinię i zwolnić parapety.
Na razie plan na jutro przepikować siewki sałaty do ziemi.

We wtorkowy wieczór zapowiedziałem żonie, że jak będzie sucho jadę rowerem do pracy , jak będzie padało ,ma mnie podrzucić do Metro Wilanowska. Było sucho i wybrałem rower , pierwsze krople spadły dopiero około 9. Powrót również na sucho. dzisiejszy dzień był wyraźnie chłodniejszy na tle ostatnich, to dobrze chłód po okresie ciepła dopinguje jabłonie do pełniejszego i silniejszego kwitnięcia.  A jak kwitną jabłonie trą się w wodach szczupaki, które wolą zastałą wodę , Jeśli jest taka niżówka w rzekach to ikra i narybek powinny również dobrze znieść ten okres, bo wody będzie już tylko przybywać.

Gdy Yurek metodycznie pokonywał kolejne kilometry układałem płytki, gdy Malarz wyruszał w teren i robił jak zwykle urocze fotki robiłem hamulce w samochodzie, jak Lavinka z rodziną ruszała w las zajmowałem się ogrodnictwem, jak wielu innych kręciło pedałami ze zgryzoty robiłem silnik w samolocie. A ja patrzyłem co dzień rano na rower i wsiadałem do samochodu. Aż nadszedł ten dzień ,że w końcu i ja skorzystałem z przychylnej pogody zostawiłem samochód w firmie i wróciłem rowerem zabranym wcześniej do bagażnika
Po przeczytanych w internecie utyskiwaniach prezydenta Trzaskowskiego odnośnie poziomu wody w Wiśle miałem nieodpartą potrzebę sprawdzenia jak wygląda nasza rzeka w niemal rekordowo niskim stanie. Dlatego nie wracałem wzdłuż Puławskiej, choć korciło mnie by sprawdzić co też drogowcy robią na północnym  przejściu przez Puławską przy trasie S2.
A nad Wisłą liczni rowerzyści i biegacze, spacerowicze i rolkarze – jednym słowem fiesta. No i  pogłoski o wyschnięciu Wisły jak zwykle okazały się cokolwiek przesadzone.

Wisła kilkasetmetrów za budowanym mostem autostradowym © teich

Płynie Wisła płynie. © teich

Wilanowska plaża przyciąga. © teich

Słońce, piach, woda - marzenie wypoczywających , zły sen pomocników murarskich © teich

Rzeczywiście jak na początek maja to poziom Wisły jest niski, ale nie ma co płakać, jeszcze jest życie, oczywiście na odcinku powyżej Warszawy, bo poniżej po domieszaniu na jesieni ścieków wcale nie jestem pewny jakie życie przetrwało.
Myląc drogi w Kępie Okrzewskiej wylądowałem nie planując tego w okolicach kultowego mostu przy ujściu Jeziorki-nie skłamię jeśli powiem ,że było tam przynajmniej ze dwudziestu różnych cyklistów, a kolejne grupki szoszonów śmigały z regularnością shinkanzena. Zaskoczyła mnie również popularność Cieciszewa- tu policzyłem dokładnie autka było ich 38, choć nie wszystkie są widoczne w kadrze.

Ciszyca zastawiona samochodami. © teich
Ciekawe, czy tam jest jakieś dojście do Wisły i plaża do piknikowania?

Z psami po wyczerpującej sobocie.

W las © teich

Miałem ponad 2 godziny oczekiwania na Ż więc postanowiłem trochę pokręcić się po zielonej Warszawie, a ogólniej rzecz biorąc po terenach zamieszkiwanych długo przez olendrów. Stąd i te przywołane w tytule Żuławy. I tu też jest podmokło i płasko i tu są ślady pamięci po tych osadnikach. Poza tym sporo rowerzystów, wielu w maseczkach, czyli jednak zdyscyplinowanych.

Wałem Zawadowskim na południe, miło,że budowlańcy udostępnili przebicie pod konstrukcjami ciągle budowanych mostów. © teich

Zazielenianie hałdy popiołów z EC Siekierki, pierwszy raz objeżdżam ją od strony zachodniej, zwykle jechałem wałem Wisły © teich

Ostatnie pamiątki po menonitach © teich

Wilanówka z mostku na ulicy Sągi © teich

Rozpocząłem przy zachodzącym słońcu zakończyłem niemal po ciemku. Tak by nabić trochę kilometrów terenowych, inne tempo niż na asfalcie ale i bliskość natury także. Dodatkowym bonusem to ,że im ciemniej, a wśród świerków niemal całkowity ćmok, tym więcej zapachów, odczuwania wilgoci i zróżnicowania temperatury, szumów i śpiewu a czasem skrzeczenia ptaków.

Leśna aleja dębowa. © teich
W lesie poza mną dwóch innych rowerzystów tyle ,że oni jechali treningowo a ja rekreacyjnie. I była też czteroosobowa rodzina, ale im rowery bardziej przeszkadzały niż pomagały .