Rano było bardzo ładnie , mróz -5, czyste powietrze, mały ruch na drodze bo ferie, całkiem nieźle nogi się kręciły i do tego pięknie wstawało słońce. Kocicy  nie widziałem już od trzech dni, ona już poczuła wiosnę, dziś widziałem w lesie pierwsze zielone kwiatostany leszczyny - mam nadzieję,że to definitywnie kończy temat zimy w tym roku.. 

Bez jeżdżenia na boki  tylko prościutko ( prawie) do domu.

Tak mi się spodobała trasa przez Nowinki , że nie mogłem sobie odmówić, na szczęście drogi powoli obsychają.

Regnerówka to okazała willa na granicy Piaseczna i Żabieńca © teich

Na razie jeżdżę na swoim rumplu , który pozwala na wjechanie bez bólu serca w najgorsze dziury. Dlatego po zejściu śniegów narodziła się myśl by ruszyć szlakiem kolejki grójeckiej, dzisiejsza trasa to powtórzenie tej z 30 grudnia:
Będąc w pełni świadomy, że ustąpienie śniegu jest jednoznaczne z zaleganiem błota ruszyłem powszechnie znaną ścieżką prowadzącą wzdłuż torów. Miejscami było ciężko, spociłem się okrutnie cały czas sobie wmawiając ,że po pierwsze primo spalam kalorie, a po drugie primo pracuję na siłę nóg. Stawanie na pedałach było nieefektywne przesunięcie środka ciężkości do przodu powodowało głębsze wpadanie sterownym kołem i zrywanie przyczepności tylnego koła. Efekt to zatrzymywanie się , a ruszanie było jeszcze trudniejsze. Za Molierem warto powiedzieć „sam tego chciałeś Grzegorzu Dyndało”. Efekt tego mozołu to półtorej godziny na przejechanie 17 kilometrów.

W niektórych miejscach jeszcze zostały połacie brudnego śniegu © teich
Warto poświęcićw nadchodzącym sezonie kilka godzin na wycieczkę albo samą kolejka albo wzdłuż jej torów. Przepychanki prawne pomiędzy powiatem piaseczyńskim, grójeckim, związkiem kilku gmin i Towarzystwem Kolei Wąskotorowej prowadzą niestety do coraz większych zaniedbań, jak mówi przysłowie gdzie kucharek sześć tam nie ma co jeść . W tym wypadku jest również nadmiar potencjalnych gospodarzy a infrastruktura kolejki ulega degradacji. I nie ma znaczenia ,że kolejka jest wpisana do rejestru zabytków, mam złe przeczucia, że niedługo po tych torach będą kursować jedynie złomiarze, nawet kilku prężnych hobbystów drezyniarzy zaprzestało jazdy po 1000mm torach ,o czym piszą na swej stronie internetowej.

Krzywe tory grójeckiej kolejki nie mają niestety świetlistej przyszłości © teich
Na zdjęciu poniżej widzicie budynek stacyjny w Złotokłosie. Co ja pisze nic nie widzicie, pozbawiony gospodarza lub co najmniej lokatora najpierw uległ dewastacji, potem spłonął, potem został rozebrany, pamiątka po nim zostały jedynie zdjęcia i ten łejpojnt.

Stacja kolejki grójeckiej w Złotokłosie. Nie ma? Szybklo poszło z rozwałką i uporządkowaniem terenu © teich
W Gołkowie budynek stacyjny jeszcze stoi. Jeszcze. Tez nie ma już żadnego lokatora, kiedyś funkcjonowała w nim placówka Poczty Polskiej, a wystarczyłoby wprowadzić lokatorów , każdy gospodarz lepszy niż szczury.

Opuszczony budynek stacyjny w Gołkowie, czy dla niego zaświeci słońce, czy wręcz przeciwnie - zajdzie? © teich
Lokomotywa parowa, która uległa awarii zbyt drogiej do naprawy przez Towarzystwo została sprzedana mam nadzieję ,że nie na złom. A na koniec krótki wątek sensacyjny.

W niedzielną noc krótka przejażdżka, jedno musze powiedzieć , lampki tylne "WALLe" mają naprawdę porządne światło,, które dzięki lusterku widziałem odbite w znakach jakieś 500 metrów wstecz. Na przyszły sezon  dokupię sobie takie lub ich modyfikację z laserem np. MyLane 

Dzień wyraźnie wydłużył się, po południu mrok zastał mnie 8 kilometrów od domu a tak pomimo pochmurnego nieba  i burych resztek śniegu było dość jasno nawet w lesie. Niestety 10 km przez las było sporym umęczeniem. Drohi są mokre , błotniste, rower często sie uślizgiwał lub grzązł. To był zły wybvór trzeba było jechać szosą./ Przy pokazji dziś jest wspomnienie dwóch ważnych dla Słowian świętych - Cyryla i Metodego. Ich zasługi są znakomicie wieksze niż świętego Wojciecha (Adalberta), który patronuje Polsce.A zepchnięciu zostalo na margines przez święto bezrefleksyjnego plastikowo czekoladowego konsumpcjonizmu.

A tak wyglądały dziś po 16tej dęby w Nowinkach © teich
Dla porównania 7 stycznia o podobnej porze zdjęcie musiałem robić z lampą błyskową, teraz wszystko jak na dłoni bez lampy- dnia przybywa.

Po pięknym poniedziałku postanowiłem  pojechać do pracy rowerem. Jak postanowiłem tak uczyniłem choć rano -13 mnie schłodziło od pasa w dół + policzki. Wypróbowałem nowy patent- gogle narciarskie w kolorze bursztynowym, znakomicie chronią zatoki i oczy . Ani jedna łezka nie spadla od mroźnego wiatru. Natomiast stopy bardzo zziębnięte w adidaskach.. Przy okazji po ustąpieniu śniegu i wysuszeniu jezdni przez sól i  mróz pojawiły się całkiem liczne spękania i  dziury w jezdniach. Że tez w Polsce do tej pory nie opanowano umiejętności naprawiania jezdni tak by były one dłużej trwałe  niż do kolejnej  zimy.

Kolejny spacer rowerowy zimową porą. Okazuje się , że nawet na śliskim podłożu stabilność jazdy wzrasta z prędkością podróży.. Zdarzały się uślizgi, ale do opanowania balansem ciała.

Puste zimowe uliczki. Dla ludzkiego oka jest jaśniej niż dla aparatu © teich

Tak wygląda rower po zimowej przejażdżce © teich

W tygodniu nie było okazji by choć trochę popedałować ( jazdę na rowerze stacjonarnym nie uznaję za pedałowanie), to przy niedzieli po wieczornej mszy i  po odśnieżaniu wyciągnąłem rower z komórki i ruszyłem przed siebie.  Nie najeździłem się dużo, bo w nasypanym śniegu ciężko było pedałować, rower wpadał w uślizgi a zakręcanie było praktycznie niemożliwe. Do tego wial zimny nieprzyjemny wiatr z północnego wschodu.. Ot taki wieczorny spacerek na rowerze.

Żeby nie lenić się przy kominku postanowiłem zaczerpnąć zimowego styczniowego powietrza. Spacer to dla emerytów i młodych matek z wózkiem, kijkochodziarstow jakoś mi też nie pasuje. Pozostał zatem wdzięczny sercu rower. Jazda nie okazała się zbyt łatwa - padał marznący deszcz, któremu towarzyszył jeszcze nieprzyjemny wiatr potęgujący uczucie chłodu , dlatego po przejechaniu 500 metrów skręciłem w las. Śniegu niewiele, nie ma kłopotu, gorzej z zamarzniętymi na powierzchni kałużami. Koło pod wpływem ciężaru łamało lód i wpadało głebiej. W sumie było całkiem sympatycznie a po około 15 minutach zrobiło się nawet gorąco!

 Okazało się ,że nie jestem jedyny w lesie, oprócz mnie była nagonka i  myśliwi, nad wyraz sympatyczni :" Może ustrzelimy rowerzystę jak nic innego nie wchodzi pod lufę?" rzucili gdzieś ponad moja głową.- rezolutne chłopaki. Faktem jest, że w lasach chojnowskich jest nadmierna populacja dzika, który szukając nowych terenów i jadłodajni podchodzi coraz bliżej pod zabudowania.
Ksawer rzucił kłodę na drogę , czy też zapobiegliwi leśnicy by nie kradziono zimą drewna z lasu? Okazało się , że łatwiej przeskoczyć niż obejść © teich
Jedna z nowo wybudowanych wiat na czerwonym głównym szlaku doliny Jeziorki- okolice Piskórki © teich
Ze szlaków korzystają piechurzy, rowerzyści i quadowcy. - styczniowe szlaki © teich
Lód skuwa strumyczek , czy strumyczek wyrwał się z okowów lodu? I znów łatwiej przeskoczyć niż obejść © teich