Po południu pomimo granatowego nieba i nadchodzącej burzy postanowiłem dokręcić trochę kilometrów ponad standardową 30kę. Ryzykowałem burzę ale na szczęście udało mi się dojechać niecała minute przed początkiem ulewy. Mam nadzieję , że kolega , z którym wymieniłem pozdrowienia pod Pracami Dużymi też zdążył schronić się przed burzą. Po drodze wstąpiłem do kościoła w Jazgarzewie by doczytać widziane w ostatnią niedzielę ogłoszenie o pielgrzymce rowerowej do miejsca urodzenia świętej Faustyny.

Informacja o pielgrzymce rowerej do domu rodzinnego świętej Faustyny © teich

A na Łakach ruch niczym w ulu- wszyscy śpieszyli się by zwieźć wysuszone mocnym słońcem siano przed oczekiwaną ulewą.

Pierwszy pokos traw w 2013 dosuszał się w pięknym gorącym słońcu, czy sprasują i zwiozą przed nadchodzącą burzą? © teich

Piękna pogoda, niech trwa jak najdłużej. Szczególnie poranki cieplusie. Swobodnie jeżdżę rano w krótkich spodenkach i najcieńszej koszulce.

Czyżby złomiarze uznali ,że szeroka listwa odbojowa to stanowczo zbyt wiele na tym łuku? © teich

Stuknąłem główką i chyba klepki cokolwiek się poukładały w innym porządku, zacząłem szanować siebie rezygnując z podkręcania tempa. Dziś wolałem delektować się piękną letnia pogodą.

Które koryto Tarczynki jest tym najgłówniejszym? © teich

No i mi się oberwało za gapiostwo. Wpadłem na ciężarówkę, która stanęła na czerwonym świetle.Plastry i dwa szwy na łuku brwiowym dopełniają wrażenia krwawej jatki.Na szczęście kask miałem na głowie, bo skończyłoby się poważniej.

Kask dostał swoje, facjata też © teich

Do wczesnego popołudnia mocno pochmurno ale bez deszczu, potem nawet przebłyski słońca. Wracając odebrałem aparat z naprawy i musiałem go wypróbować. Okazja nadarzyła się w Aleksandrowie, gdzie z wiaduktu dostrzegłem ,

Widok z wiaduktu w Aleksandrowie w kierunku zachodnim © teich

że na torach kolejowych jest jakaś akcja.Po hamulcach w tył zwrot, zjazd w dół klimatyczną gruntówką w prawo i się dzieje.

Zjazd z prawej strony wiaduktu wiedzie pod urokliwym szpalerem drzew niczym w wąwozie © teich

Sypią świeżą warstwę tłucznia na torowisko.
W poniedziałek przejeżdżając przez rampę tarczyńskiej bocznicy towarowej widziałem odstawiony skład robót torowych z Gdańska. A teraz widziałem go w akcji – główny aktor- lokomotywa Gagarin mad in "CCCP" znakowana w Polsce jako ST44.

Lokomotywa ST44 tutaj z oznaczeniem M62 w barwach PPM-T (Pomorskie Przedsiębiorstwo Mechaniczno-Torowe) © teich

Charakterystyczna buda, reflektory jak wiadra i pomruk dwusuwowego diesla nie można pomylić z żadnym innym pojazdem. Kiedyś jeszcze plakietki fabryczne miały charakterystyczną główkę, od której zapewne zwano je Gagarinami. Plakietka na lokomotywie w malowaniu firmy wygląda jak poniżej.

Emblemat producenta na lokomotywie ST44 numer rejestrowy - 1769 © teich

Przy okazji dowiedziałem się jak robi się warstwę podsypki- najpierw operatorzy coś tam ustawiają, majstrują przy wagonie , domyślam się ,że wielkość zasypu,

Ustawianie zasypu © teich

Jakieś operacje przy pulpicie sterowniczym,, po drugiej stronie równiez stoi obsługa, która odkrzykuje co ustawili po swojej stronie © teich

potem uruchamiają klapy ,

Najpierw otworzyła się jedna klapa, która tworzy ogranicznik boczny © teich

Potem jakieś elementy środkowe i zrobiła się skrzynia, tłuczeń poleciałdo skrzyni i na tory © teich

które ustawiają się w skrzynie i otwierają spust kamienia, kamień leci w dół , krawędzie skrzyń rozsypują go pomiędzy szynami i na zewnątrz od nich, lokomotywa przeciąga powoli cały zestaw i kamienie wypadają na tor.

Ze skrzyni tłuczeń spada na torowisko ale rozstaw blach zapewnia, że na szynach nic nie zostaje nasypane © teich

Wsio, potem jeszcze przyjedzie pewnie podbijarka, który zagęści tłuczeń pod podkładami i można już jeździć po odświeżonym torze.

dziś Stwórca był dla mnie łaskawy. Rano jak już staje się tradycją niemal w słonecznej pogodzie do pracy , natomiast po południu co też staje się tradycją stalowosine chmury zbierają się grożąc gwałtownym deszczem. sziś udało mi się prawie na sucho wrócić nieco wydłużoną drogą do domu. Prawie bo od Zalesia do Jazgarzewa jechałem w ostatnich kroplach czegoś co padało przede mną. Dalsza jazda odbywała się kompletnie zmytą jezdnią, jakby przede mną uciekała jakaś ulewa. Na szczęście jej nie dogoniłem. A prawie sucho, bo na ostatnich 400 metrach zaczął padać gęsty ale spokojny drobny deszczyk. Buty i gacie suche.

Rano dużo wilgoci ale i nadziei na dobra pogodę. Powrót zapowiadał się też całkiem miło na ok godzinę przed wyjściem z pracy lunął ulewny deszcz po kwadransie było pogodnie. Po 15 wyszedłem z pracy pierwszy kwadrans pogoda piękna rozbieram się z jednej koszulki bo tak było ciepło, ale wystarczyło kilka minut by stracic nadzieję na słoneczne popołudnie. W Zalesiu Dolnym zaczęły padać pojedyncze grube krople. W Wólce Kozodawskiej się zagęściły i tak do Jazgarzewa gdzie rozpoczął się regularny deszcz. Tuż za Jazgarzewem zaczęła się burza, przed Łbiskami zaczęła się potężna ulewa na wysokości, tuż za Ośrodkiem Sióstr Miłosierdzia pojedyncze samochody stanęły tylko ja byłem w ruchu, a za chwilę rozpoczęło się regularne gradobicie. Grad walił w kask jak w perkusję , a odkryte ręce dostały porcję glacjomasażu. Za Piskórką skończył się deszcz ale trzeba było jeszcze zmagać się z silnym wiatrem. Jak by powiedział jeden z członków legendarnego [url=

tam i z powrotem. Bez historii.

Zmoczone w poniedziałek buty szybko wyschły i dziś były do użycia. Rano choć chłodno jechało się bardzo komfortowe, poranne słońce padające na ciało wzmagało przyjemne uczucie ciepła. I nawet nie przypuszczałem ,że znów po południu przyjdzie wracać początkowo w deszczu , potem w ulewnym deszczu i ostatnie kilkaset metrów w intensywnej burzy. Ale humor dopisuje, choć zmarzłem przenikliwie, to jutro i tak jadę znów do pracy rowerem.

Poranne Piaseczno za kwadrans 7. Cisza, spokój, miasto budzi się (....) szumem ulic woła mnie © teich

Krzyż na rogu Sienkiewicza w Piasecznie , dawne rogatki miasteczka, dziś niemal środek © teich

Wyszedłem z pracy, wsiadłem na rower i po 14 sekundach zaczęło kropić. Stanąłem by założyć bluzę z rękawem i jak nie lunie= schowałem się do przedsionka na 40 minut i obserwowałem burzę - najbliższy grzmot padł gdy nie doliczyłem do jednego= nawet nie było 300 metrów. Kolejne buty zmoczone, gdyż jezdnie pełne były kałuż a koło przednie bezwzględnie zalewało buty. W życiu trza twardem być nie mientkim.