Śpieszyłem się na świątecznego grilla, ale na tyle starczyło czasu by zajechać jeszcze nad Staw Zawadowski przy Sytej.

Staw Zawadowski to reliktowe starorzecze Wisły © teich

Staw Zawadowski widziany z nadbrzeżnej ławeczki . © teich

W planach były co najmniej dwa kolejne zbiorniki wodne. Udało mi się dotrzeć tylko do jednego  z dużym akcentem na udalo. Niestety postawa nowobogackich warszawiaków jest mocno niechętna przeciw ewentualnemu   przejazdowi (!) obok ich posesji a za próbę robienia zdjęć, chyba zostałbym potraktowany co najmniej wyzwiskami. Na tym tle chcę podziękować panu z jednej z parzystych posesji przy  Bażanciej, który bardzo zbudował mnie swoją życzliwością. I do tego dobrze doradził.

Widok na jezioro Krzewiny w Dąbrówce © teich

Tym razem dwa zbiorniki w okolicach Trasy Siekierkowskiej - Fosa Wolicka oraz Łacha Siekierkowska. Pierwszy z to podobno przekształcenie dawnego starorzecza Wisły w fosę. Bardzo możliwe , patrząc na mapę Warszawy to wszystkie trzy wody-  Jeziorko Czerniakowskie , Fosa Wolicka, i Łacha Siekierkowska leżą jakby w jednym ciągu , czyli może faktycznie to dawny nurt Wisły przemieniony na przestrzeni lat przez naturę i człowieka  w starorzecze. Polecam jak dobre miejsca spacerowe do wyprowadzania psów, dużo mniej ludzi niż nad Jeziorkiem Czerniakowskim, a przyroda jakby dziksza. Szczególnie zarośnięta ścieżka rowerowa i piesza wzdłuż południowo wschodniego brzegu Fosy Wolickiej . I równie naturalny teren po zachodniej stronie szutrówki biegnącej po nasypie skrywającym ciągi ciepłownicze. To jest prawdziwa przyroda Warszawy a nie jakieś tam Łazienki.

Wtorkowe odwiedziny nad Fosą Wolicką i Łachą Siekierkowską © teich

Poranek niczym w lipcu prawie 18 stopni o 6 rano- bajecznie, a nie skorzystałem .

Fosa fortu Legionów Piłsudskiego. © teich
Na powrót prognoza pogody zapowiadała burze, ale poza wiatrem z zachodu nie było innych uciążliwości. Wybrałem zatem wyczekiwany wariant powsiński , głównie dlatego, że w czwartki można za darmo wejść na teren ogrodów wilanowskich a tam kolejne dwa zbiorniki wodne do udokumentowania. Pierwszy to oczywista - Jeziorko Wilanowskie powstałe ze starorzecza Wisły, drugie praktycznie nie identyfikowane jako samodzielne, a takim jest,  to tzw. Staw Południowy.

Staw Południowy w ogrodach wilanowskich © teich
Jak słusznie nazwa wskazuje znajdujący się w południowej części parku. Ci co byli może kojarzą taką kaskadę wodną na Potoku Służewieckim . To właśnie sprzed tej kaskady zasilany jest ten staw, a przez zastawkę nadmiar wody uchodzi do jeziorka Wilanowskiego.

Jezioro Wilanowskie © teich
Jak już byłem w Wilanowie, to naturalną koleją rzeczy było odwiedzenie Jeziora Powsinkowskiego. I tu zaskoczenie- jak dobrze i rozsądnie jest zagospodarowany jego zachodni brzeg. Nie tak zatłoczony jak w przypadku leżącego niemal w środku osiedla Jeziora Czerniakowskiego,  ale równie miły do spacerów, podpatrywania przyrody czy relaksu na świeżym powietrzu.

Jezioro Powsinkowskie- główne ploso z zachodniego brzegu © teich

Jezioro Powsinkowskie jeden z kilku punktów rekreacji pod chmurką © teich
Samo Jezioro Powsinkowskie w wyniku zarastania i melioracji tworzy w tej chwili trzy części. Główne ploso dostępne od ulic Vogla i Europejskiej, niewielki zbiornik w bezpośredniej bliskości POW oraz zbiornik wygrodzony jako prywatny i również przekształcony do potrzeb rekreacji i sportów wodny co widać w mapach google.

Jezioro Powsinkowskie - jego odseparowana najbardziej południowa część. Tak kadrowałem by nie było widać POW © teich

Jezioro Powsinkowskie- odseparowana część środkowa, zagrodzona niestety siatką. © teich
Spod Jeziorka Powsikowskiego dotarłem drogą polną do technicznej przy POW , stąd do ulicy Ruczaj  i kierując się na południe  byłem niemiłosiernie wyprzedzany przez ścigantów na ich wspaniałych rowerach szosowych. Nie wchodziłem w zawody ale było deprymującym jak się śpiesznie oddalali w kierunku Gass.
W samym Powsinie są cztery jeziorka powiślane. Trzy pierwsze dostępne bez większego kłopotu. W kolejności Jezioro Lisowskie, Jezioro Struga i Jezioro Pod Morgami.

Jezioro Lisowskie w Powsinie © teich

Jezioro Struga z uporządkowanym brzegiem. Mam nadzieję, że będą nowe nasadzenia. © teich

Jezioro Pod Morgami - dostęp niby jest ale teren prywatny © teich
W samym centrum Powsina jest jeszcze Jezioro Torfowiska, teoretycznie z dostępem od wschodu, w praktyce ze względu na grząski teren i  bardzo szeroki łan trzcin lustro wody jest niewidoczne.

Myślałem ,że wzdłuż rowu dojdę do jeziora Torfowiska, niestety przyroda broniła ujawnienia swej tajemnicy © teich

I od tej strony też nie widać lustra wody - gdzieś tam powinna być tafla jeziora Torfowiska © teich
Choć gdy jechałem wolna wzdłuż domów przy Przyczółkowej, to gdzieniegdzie przez podwórka zdawało mi się widzieć ( chyba) lustro wody tego jeziorka. Spróbuję tu jeszcze kiedyś wrócić, choć przebijanie się od użytku ekologicznego Powsin będzie niemiłe- oprócz wymienionych niedogodności zaczynają rosnąć pokrzywy i niestety należy spodziewać się chmary owadów.

Dla entuzjastów ptaków, gadów, płazów a nade wszystko robactwa - teren marzenie do eksploracji © teich

Tym razem trochę więcej ale prawie wyłącznie sztuczne zbiorniki :
Bernardyńska Woda będąca dziś separowaną częścią fosy fortu Piłsudskiego. Ciągnąca się ona wzdłuż  Idzikowskiego od Powsińskiej do alei Sikorskiego, a na jej zachodnim brzegu jest wysoki wał ziemny, który bynajmniej jest elementem fortecznym a jedynie okrywa rurociągi cieplne  z nieodległej elektrociepłowni Siekierki.

Bernardyńska Struga- jeśli jest woda to tylko pochodząca z opadów © teich

Bernardyńska Struga- trzcin, trzciny, trzciny © teich

Staw Arkadia musi być na tyle głęboki, że utrzymują się w nim ryby, na co wskazują zasiadki wędkarzy. © teich

Staw nr 1 pod Królikarnią © teich

Staw nr 2 pod Królikarnią © teich

Najbardziej znany i chyba największy ze stawów na Potoku Służewieckim © teich

Staw Wyścigi - jak widać lustro wody mocno obniżone © teich
Objechałem teren wyścigów dookoła z zamysłem poznania i zobaczenia zespołu dworskiego Wyczółki- niestety bramy , i zadrzewienia uniemożliwiają zobaczenie czegokolwiek poza stawem przy dawnym dworze.

Tyle można zobaczyć z zespołu dworskiego Wyczółki © teich

Staw przy zespole dworskim Wyczółki © teich
Od wyczółek pojechałem po raz drugi w stronę jeziora Zabłockiego. Tym razem udało się dojechać , ale efekt poniżej oczekiwań. Jezioro tak zarosło trzciną, i się wypłyciło ( lub zostało osuszone w trakcie budowy POW), że poza łanem trzcin nie widać wcale wody.

Staw Zabłockiego- drugie podejście udane, ale wody w nim nie widać wśród dominujących trzcin © teich
Od Jeziora Zabłockiego postanowiłem przejechać na drugą stronę POW wiaduktem ale nie w ciągu ulicy Kujawiaka, ale w ciągu Hołubcowej. Zupełnie pusto na tym wiadukcie, ale dla tych co nie chcą podjeżdżać pod wiadukt można boczkiem pojechać  ( na planie droga Karnawał) do wiaduktu łącznicy kolejowej metra, tam również jest z boku torów kładka, która łatwo przebić się nad POW. Pojechałem tamtędy by dotrzeć do Stawów Szyja. Niestety ze względu na wygrodzenia, zakrzaczenia, zachwaszczenia, i pokrzywy w pewnym momencie zaprzestałem eksploracji i wycofałem się. Nie za bardzo mam pomysł kiedy tu powrócić, wszak roślinność będzie coraz bardziej wybujała.

Przy miłej słonecznej pogodzie postanowiłem odwiedzić kolejne warszawskie jeziora. I kolejne wytopiskowe, czyli doczesne resztki lodowca, który obejmował wieki temu nasz piękny kraj. W planach były jeziorka Moczydło I, Moczydło II i Moczydło III. Z wymienionych niestety Moczydło II pozostaje wewnątrz kabackich osiedli, bez możliwości dostępu dla osoby z zewnątrz. Pozostałe dostępne bez ograniczeń- Moczydło III w uroczym parku, Moczydło I na granicy Lasu Kabackiego i torów dostawczych metra. Przy okazji odwiedziłem Las Kabacki- nie wiem jaki jest sens utrzymywania tam rezerwatu, gdy drogi leśne zostały przekształcone w spacerowe arterie dostępne dla pieszych, biegaczy, rowerzystów. To już jest Park Kabacki a nie Las Kabacki

Jeziorko Moczydło III © teich

Jeziorko Moczydło I © teich

Plan był na cztery zbiorniki Udało się dojechać bez problemów do Jeziora Grabowskiego w okolicach cmentarza na Grabowie, nie udało do Jeziora Zabłockiego - od ulicy Oberka brak dostępu ze względu na wygrodzenia przy POW a od Kujawiaka brak zejścia z wiaduktu, nie stanowiło problemu dotarcie do stawu Kądziołeczka , a  w zasadzie jego mniejszej części dostępnej od ulicy Sztajerka, i połowicznie udało się dojechać do Jeziora Wingerta, które jest otoczone ze wszystkich stron rezydencjami, na szczęście spacerowicze podpowiedzieli, że co nieco widać przez ogrodzenie przylegające do bramy rezydencji ambasadora Konga i stamtąd co nieco udało się sfotografować.

Jeziorko Grabowskie © teich

Mniejsza część stawu Kądziołeczka jest "niemal" (teren prywatny) dostępna z ulicy. © teich

Tyle Jeziora Wingerta widać przez bramę i ogrodzenie rezydencji ambasadora Konga. © teich

Tym razem odwiedziłem dwa stawy w dzielnicy Ursynów na Jeziorkach , pierwszy to Staw Głęboki na zapleczu biurowca Baletowa Buisness Park.  Społecznicy ursynowscy toczyli z inwestorem zaciekłe boje by nie zasypać tego stawu i nie tworzyć jego kosztem dodatkowej kubatury. Wyszło całkiem ciekawie, staw jest zadbany, będzie ozdobą tej lokalizacji biurowej.

Staw Głęboki widziany na dziedzińcu Baletowa Business Park © teich

Fasada południowo-zachodnia biurowca niemal wyrasta z wody © teich
Drugi staw to miał być  staw Nowe Ługi, przy czym od razu wiedziałem, że może być kłopot z dotarciem. Nowe budynki, osiedla zamknięte, siatki, szlabany , ogrodzenia - tego się spodziewałem. Na szczęście ulica Ługi nie jest wewnątrz strzeżonego osiedla i tym samym dotarłem do ostatniej siatki, ze która widoczne było lustro wody tego stawu.

Staw Nowe Ługi - widoczny z zakończenia ulicy Ługi © teich

Staw Nowe Ługi- jest co prawda za siatką, ale widać po jej przygięciu, że możńa się tam dostać bliżej wody- nie próbowałem, ostatecznie to prywatna włąsność. © teich

Akurat wracałem koło Onkologii więc była okazja by dotrzeć nad Jezioro Imielińskie. Dotrzeć to zbyt dużo powiedziane- raczej pojawić się na jego brzegu gdyż linia  przybrzeżna jest gęsto porośnięta trzciną i sitowiem . lustra wody, które ze zdjęć satelitarnych wydaje się dość duże, praktycznie się nie widzi. A  łatwy dostęp jest w zasadzie tylko od południowo wschodniej części od ulicy Roentgena oraz krótkim przełazem od ulicy Makolągwy, reszta to niestety pozagradzane posesje prywatne.

Przybrzeżne zarośla zasłaniają lustro Jeziora Imielińskiego © teich

Jezioro Imielińskie © teich

W prześwicie trzcin widać lustro wody Jeziora Imielińskiego © teich

Jezioro Imielińskie- jakieś atawistyczne przyzwyczajenie ,że śmieć wrzucony do wody znika. Nie zawsze- prawo Archimedesa działa niezależnie od kultury człowieka. © teich

Krótko , bo akwen dobrze znany. Największy naturalny Warszawy. Częściowo zasilany wodą zbieraną przez kanał W1, co nie zmienia faktu, że poziom wody stale się obniża - cześć wody jest odprowadzana przez kanał główny A . By nie postępowało dalsze obniżanie poziomu lustra wody myśli się o odprowadzeniu wody z drenów EC Siekierki w kierunku Jeziorka a nie tak jak dziś do Wisły. Był również pomysł by odtworzyć przepływ z Jeziorka Wilanowskiego   przez Jeziorko Sielanka do Jeziorka ale ze względu na połączenie z Kanałem Służewieckim są obawy o doprowadzenie syfu, który ten ostatni zbiera płynąc przez południe miasta.

Jezioro Czerniakowskie © teich