Samochód czas odstawić.

Krocząca modernizacja drogi 727 - naprawa nawierzchni na odcinku Nowy Prażmów- Zawodne © teich

Na Zenka Martyniuka do Grójca nie zdążyliśmy. I dobrze, wszyscy , którzy byli jednoznacznie ocenili jego występ jako wyjątkową kompromitację.

Ciekawy jestem co to za krzew tak pięknie kwitnie. Chciałbym kupić sadzonkę tej rośliny, tylko nie wiem czego szukać © teich

Wjechałem w las. Tam gdzie jeszcze w ubiegłym roku było podmokło przez cały sezon tym razem piach. A potem gdy wyjechałem na porządnie ubitą drogę pożarową postanowiłem zrobić rekonesans gdzie też podział się zielony pieszy szlak. I wjechałem chcący w puszczę.

Tu było ciężko ale dało radę jechać © teich

Tu się poddałem dalej z buta ciągnąc stalowego rumaka © teich

Po wyjściu z puszczy © teich

Na temat skracania drogi jest wiele przysłów wyśmiewających próby skracania, drogi czy czasu. Wczoraj po raz kolejny sprawdziłem na własnej skórze ,że niektóre skróty potrafią raczej dodać czasu niż go zaoszczędzić. tym razem ścieżka na skróty przerodziła się w ścieżkę po starych drewnianych podkładach ledwie wystających z ziemi ale skutecznie wyhamowujących szosówkę z troski o całość sprzętu i dętek.

Szosówką po szpałach -nie każdy skrót jest dobry © teich

Pomimo,że tor jest zamknięty od wieków i zarośnięty wyżej kolan, to nadal jest oświetlany. Na czerwono © teich

Las, las, las, zaskakująco ciepły późno-sierpniowy wieczór. To lato będzie dla nas wyjątkowe pod wieloma względami. Jednym z nich jest nieobecność ( i bardzo dobrze) komarów. Poza pająkami, żadne inne owady nie zakłócają przejażdżek rowerowych.

Zamiast szosówki - ukrainka. I ściezki lesne stoja otworem © teich

Dziś trzeba było ubrudzić ręce wracając do domu. Niepostrzeżenie wypiął się ekspander zabezpieczający zakupy na bagażniku i wolny koniec wplątał się wielokrotnie w tylną oś i zębatkę. Było co rozplątywać. Na szczęście ekspander nadaje się do dalszego użytku.
Poniżesz zdjęcie rozwija zasób pojęć znaczeniowych konia. Koń może być morski, gimnastyczny, szachowy , Polski (kabaret), polski (tarpan),Przewalskiego, trojański, mechaniczny  i jeszcze kilka innych. Ja proponuję jeszcze pojęcie konia chodnikowego.

Nosił koń razy kilka , pociągnęli i rumaka. Kulturalnie po chodniku. Biorac pod uwagę,że nie wszyscy mieszkańcy miast sprzatają kupy swych psów ciekawym co uczyniłby właściciel tego wierzchowca, gdyby tak jego konik zbrukał trotuar? © teich

Grzesiuk Stanisław- chłopak z Czerniakowa, facet z mandoliną. Taki prosty obraz miałem wiele lat, głównie za sprawą jednej z płyt winylowych , które mieliśmy w domu i odtwarzana była na radiu lampowym z gramofonem (taki sprzęt z „magicznym oczkiem”, które w trakcie rozgrzewania się zmieniało barwę z czerwonej na zieloną). Nie podobały mi się jego piosenki, zawodzone , melancholijne, bez polotu- jako dziecko nie rozumiałem ich słów. Co innego piosenki Jaremy Stępowskiego – statek do Młocin, cyrk na Ordynackiej ( po latach jak słyszałem o klice dawnych kupli z ZSMP jako Stowarzyszenie Ordynacka od razu wiedziałem ,że to cyrk), Milionerzy czy Zielona Warszawa to dopiero poruszał chłopięca wyobraźnię.
Ale wracając do Grzesiuka drugie odkrycie to była przeczytana książka „Pięć lat kacetu” , w której w niezwykle zawadiacki sposób opisuje pobyt w obozie koncentracyjnym. Przy czym jak mam być szczery nie wiedziałem wtedy , że ten jęczący przy mandolinie jegomość i autor wymienionej książki to jedna i ta sama osoba. Czy dziś po latach wielkiego rozwoju Warszawy i wymieszania się nacji z całej Polski można gdzieś odszukać resztki warszawskiego folkloru. Biorąc pod uwagę, że folklorem Warszawy stała się piosenka Niemena ”Sen o Warszawie” a z powszechnej pamięci zostali wyparci Grzesiuk, Stępowski, Wiech, Marek Nowakowski wydaje się , że jedynym „folklorem” Warszawy są kibice Legii. A może się mylę.
Powyższe refleksyjne myśli naszły mnie po zauważeniu na Puławskiej poniższego muralu.

Mural na Puławskiej upamiętniający Stanisława Grzesiuka- barda Czerniakowa i wogóle Warszawy © teich

Rano z serwisu do pracy, po południu z pracy do Ruchana, trochę później z Ruchana do pierwszego przystanku w pierwszej strefie biletowej.  Wieczorem z ostatniego przystanku w pierwszej strefie biletowej do domu

Przy okazji dziś korzystałem z usług SKM linii 9 i potem linii 3. Miałem okazję poobserwować trwające prace nad kolejnym peronem na stacji Warszawa Gdańska.

Warszawa Gdańska trwa budowa nowego peronu - tu spychacz dzielnie rozgarnia podsypkę pod nowe torowisko © teich

Robota idzie pełną parą- kurz wzbija się gęsto © teich

Po zachodniej stronie też się kurzy znaczy pracują © teich

Tu robota idzie gorzej- jeden pracuje jak się patrzy, reszta patrzy jak się pracuje © teich

Się naradzamy, za to koparka z łyżką do rozgarniania jeździ wte i wewte niczym na znanym klipie Komorowskiego z "rozpoczęcia" budowy obwodnicy Inowrocławia © teich

Żuraw do nawadniania parowozów na stacji Warszawa Gdańska - relikt dawnych czasów kolei- producent firma Krausewerk z Neusalz an Oder czyli dzisiejszy Dozamet z Nowej Soli © teich

Od jesieni 1984 byłem niemal codziennym użytkownikiem tej stacji. Wtedy jedynie z wysokiego peronu podmiejskiego ( peron 9 ?), na którym kończyły bieg pociągi z kierunku Zegrza i Nasielska. Potem wraz z budową kolejnych przystanków Warszawa Wola, Warszawa Kasprzaka, Warszawa Koło – głównie byłem przejazdem. Wtedy pociągi wjeżdżały na dwa niskie perony , które również w niewielkim zakresie służyły ruchowi dalekobieżnemu, w pamięci mam zapowiedzi np. pociągu ekspresowego do Achen.

Dziś już bardzo mało zostało z tamtych czasów. Dworzec został odbudowany w nowej formie po pożarze z lutego 1987 (w mojej ocenie wpis w tym zakresie w Wikipedii mówiący o pożarze w 1984 jest błędny, pamiętam dobrze ,że jeszcze w 1985 roku można było korzystać z głównej hali, hali bocznej - poczekalni oraz z restauracji zwróconej frontem do ulicy wtedy Buczka), a układ torowy został zmienionyw ciągu ostatnich 10 lat. Scena z „Co mi zrobisz jak mnie złapiesz” , w której podróżny informuje drugiego jaki to ma dobry dojazd do pracy była nagrywana na Gdańskim.

Wszystkie kolory kolei, czerwony, zielony, pomarańczowy,biały nawet niebieski- choć słabo widać dalsze lampy © teich

Dmuchnęło surowszym,  topornym wiatrem  ze wschodu. Pan Kret nawet w prognozie pogody coś wspominał o wyjątkowym zjawisku  nad morzem , które polega na tym ,że wiatry wschodnie gnają wodę w stronę cieśnin duńskich , a ruch wirowy Ziemi z zachodu na wschód powoduje odkrętkę nagrzanej wody z polskiego wybrzeża w kierunku Szwecji . Na jej miejsce  napływa zimna woda z głębin Bałtyku. Póki co na Mazowszu suszy ciąg dalszy- Jeziorka też coraz płytsza.

Jeziorka też toczy coraz mniej wody © teich